استفتااستفتا درخواست بیان حکم شرعی یا تبیین موضوعات مستنبط از مجتهد است. پرسش و درخواست فتوا را استفتاء گویند. ۱ - معنای لغوی و اصطلاحیاستفتا در لغت، مصدر باب استفعال و به معنای درخواست فتوا است و در اصطلاح، عبارت است از آن که مقلد (عامی) از مجتهدی که دارای منصب و شرایط افتا است، در خواست بیان حکم شرعی، در یکی از موضوعات فرعی عملی نماید؛ به بیان دیگر، طلب فتوا از مرجع تقلید را استفتا می‌گویند. در حقیقت، استفتا، لازمه وجوب تقلید عامی از مجتهد جامع الشرایط است. ۲ - مراد از استفتاء در فقهمراد از استفتاء در فقه، سؤال از مجتهد در مورد مسائل و احکام شرعی است. ۳ - مستفتیبه سؤال کننده، «مستفتی» گفته می‌شود. ۳.۱ - نکته اولدر پاسخ به استفتا باید به اموری همانند شرایط خاصی که در آن استفتا صورت گرفته و به موضوع یا واقعه مورد استفتا و بنا به نظر برخی از اهل سنت، حتی به حالات روحی مستفتی مقلدی که طلب فتوا کرده است توجه شود. [۱]
اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج۲، ص۱۱۵۶.
۳.۲ - نکته دوماستفتا، معمولا مربوط به درخواست بیان حکم موضوعات و مسایل شرعی است، ولی گاهی برای تبیین موضوع در موضوعات مستنبط (موضوعاتی که از مخترعات شرعی می‌باشد، مثل نماز، حج و سایر عبادات) نیز استفتا صورت می‌گیرد. [۲]
الاجتهاد اصوله و احکامه، بحرالعلوم، محمد، ص۲۲۹.
[۳]
اصول الفقه، ابو زهره، محمد، ص۳۷۶.
[۴]
اصول الفقه، خضری، محمد، ص۴۳۸.
۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۸۹، برگرفته از مقاله «استفتا». فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۱، ص۴۷۲. رده‌های این صفحه : اصطلاحات فقهی | فقه
|