زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

واسانی





حسین بن حسن بن واسان (متوفای ۳۹۴ق)، مشهور به واسانی از شعرای برجسته دمشق در قرن چهارم قمری بود که بیشتر اشعارش در هجو بود. او سرانجام به سال ۳۹۴ق درگذشت.


۱ - معرفی اجمالی



حسین بن حسن بن واسان بن محمد واسانی دمشقی، شاعری بسیار گو و در هجو زبردست بود. او در دمشق، هم‌سنگ ابن رومی (ساکن بغداد) بود. عمده مهارتش، در هجو بود و اشعاری می‌سرود که در آن، واژه های رکیک دیده می‌شد. بیشتر اشعار او، در وصف زنان، رندی و شراب بود. مشهورترین قصیده‌اش «نونیّه» است. او در آن قصیده، کسانی را وصف می‌کند که در ضیافت او شرکت کرده بودند. این مهمانی، در روستای خمرایای دمشق برگزار شده بود که آنان تمام خوردنی‌های در سفره را خوردند.
[۳] بروکلمان، کارل، تاریخ الادب العربی، ج ۱، ص۱۳۸.
[۵] فروخ، عمر، تاریخ الادب العربی، ج۲، ص۵۸۳.


۲ - پانویس


 
۱. ثعالبی، عبدالملک بن محمد، یتیمة الدهر، ج ۱، ص ۴۰۸.    
۲. حموی، یاقوت، معجم الادباء ارشاد الاریب الی معرفه الادیب، ج۳، ص۱۰۹۴.    
۳. بروکلمان، کارل، تاریخ الادب العربی، ج ۱، ص۱۳۸.
۴. زرکلی، خیرالدین، الأعلام، ج۲، ص۲۳۵.    
۵. فروخ، عمر، تاریخ الادب العربی، ج۲، ص۵۸۳.


۳ - منبع



عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۳۵۷.





آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.