الفاظ صریحالفاظ صریح، الفاظ دارای ظهور در معنای اراده شده، به سبب کثرت استعمال است. ۱ - تعریفالفاظ صریح، مقابل الفاظ کنایه بوده و عبارت است از الفاظی که در افاده معنای اراده شده از سوی متکلم، ظاهر و آشکار بوده و این ظهور، ناشی از کثرت استعمال می‌باشد، چه معنای مراد، حقیقی باشد و چه مجازی ، مانند: لفظ «زوّجت» که صریح در انعقاد نکاح می‌باشد. ۱.۱ - تعریف اصول الفقه الاسلامیدر کتاب «اصول الفقه الاسلامی» آمده است: «الصریح ما ظهر به المعنی المراد ظهوراً بیّناً بسبب کثرة الاستعمال حقیقة کان او مجازاً، او هو ما لم یستتر المراد منه لکثرة استعماله فیه، حقیقة کان او مجازا. مثال الحقیقة قول العاقد: بعت و اشتریت و زوجت و مثال المجاز: «اکلت من هذه الشجرة، ای من ثمرتها». [۱]
اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج۱، ص۳۰۸.
[۲]
شمس اصول السرخسی، الائمه سرخسی، محمد بن احمد، ج۱، ص۱۸۷.
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۲۳۷، برگرفته از مقاله «الفاظ صریح». رده‌های این صفحه : الفاظ
|