عشارعَشّار به معنای فرد باج خواه می باشد. ۱ - تعریفدر گذشته عشّار به کسی می‌گفتند که به دستور حاکم ستمگر بابت عوارض و مالیات ورود کالاهای بازرگانان به مرزها و شهرها، ده یک آن اموال را از آنان دریافت می‌کرد. [۱]
مجمع البحرین، واژه «عشر».
[۲]
مبسوط در ترمینولوژی حقوق، ج۴، ص۲۵۴۱- ۲۵۴۵.
۲ - کاربرد فقهیعنوان یاد شده در روایات آمده و به مناسبت در برخی ابواب فقهی، مانند تجارت به کار رفته است. ۳ - حکم عشاریعشّاری حرام است و عشّار بر حسب آنچه در روایات آمده ملعون و از جمله کسانی است که دعایشان مستجاب نمی‌شود. [۴]
وسائل الشیعة، ج۱۷، ص۳۱۵.
۴ - معامله با عشارداد و ستد و کسب و کار با مال کسی که از حرام پرهیز نمی‌کند، از قبیل عشّار، مکروه است مگر آنکه معلوم باشد عین مالی که با آن معامله صورت می‌گیرد، به ستم گرفته شده است که در این صورت، معامله حرام و باطل است. ۵ - پانویس
۶ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۳۸۷، برگرفته از مقاله«عشّار». |