عبدالله بن محمد مکیابن خیاط عبدالله بن محمد مکی، از موالی و غلامان قریش و از شاعران خوش‌ذوق، مدیحه‌سرا و هجوگوی دولت اموی و عباسی در قرن دوم هجری قمری بود. ۱ - معرفی اجمالیابن خیاط عبدالله بن محمد بن سالم مکی، از موالی و غلامان قریش یا به گفته برخی، از غلامان هذیل بوده و در مکه و مدینه می‌زیسته است. [۲]
سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۳۲، ص۲۱۹.
او از شاعران خوش‌ذوق، مدیحه‌سرا و هجوگوی دولت اموی و عباسی به‌شمار می‌رود. ایشان مدت زیادی در خدمت آل زبیر بن عوام و از مداحان مخصوص آنان بود. عبدالله روزی در بغداد به خدمت مهدی عباسی (خلافت ۱۵۸-۱۶۹ق) رسید و در ضمن اشعاری، وی را مدح نمود، به همین سبب مبلغ پنجاه هزار درهم صله گرفت. او در مدح مالک بن انس نیز اشعاری سروده است. پسرش یونس راوی اشعار اوست. [۶]
سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۳۲، ص۲۱۹.
از او سی ورقه شعر برجای مانده است. [۷]
ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۸۹.
تاریخ وفاتش به دست نیامد، ولی در زمان خلافت مهدی عباسی حیات داشت. [۸]
سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۳۲، ص۲۱۹.
۲ - پانویس
۳ - منبعپژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۸۹، برگرفته از مقاله «عبدالله مکی». |