زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
 

شغار





ازدواج دو زن با دو مرد بر این‌اساس که مهر هرکدام ازدواج دیگری باشد را شِغار؛ نکاح می‌گویند.


۱ - معناب اصطلاحی شغار



نکاح شغار که در دوران جاهلی مرسوم بوده و پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله از آن نهی کرده، عبارت است از اینکه هریک از دو ولی شرعی یا عرفی، زنی را که بر او ولایت دارد به ازدواج دیگری درآورد و مهریه هر یک را ازدواج دیگری قرار دهد، مانند اینکه یکی از دو ولىّ به دیگری بگوید: دختر یا خواهرم را به همسری تو در آوردم به شرط آنکه تو نیز دختر یا خواهرت را به همسری من درآوری و مهر هر کدام ازدواج دیگری باشد و طرف مقابل آن را بپذیرد.از این عنوان به مناسبت در باب نکاح نام برده‌اند.

۲ - معنای لغوی شغار



شغار یا از «شَغْر» به معنای رفع و بلند کردن است که ممکن است به تناسب رفع و برداشتن مهر باشد و یا از قبیل «شَغَرَ البَلَد» به معنای خالی شدن شهر از قاضی و حاکم، که به جهت خالی بودن عقد از مهر بدین اسم نامیده شده است.

۳ - احکام شغار



ازدواج شغار، حرام و باطل است؛ خواه به صورت دائم باشد یا موقت. در حکم به بطلان تفاوت نمی‌کند که مهر هر یک از دو ازدواج، ازدواج دیگری باشد یا اینکه مهر یکی ازدواج دیگری و مهر دیگری مالی معین باشد. البته با این تفاوت که در صورت نخست هر دو ازدواج باطل و در فرض دوم تنها ازدواج اول باطل است.
تزویج کردن هر یک از دو ولىّ، زنی را که بر او ولایت دارد به دیگری با تعیین مهر جایز است. همچنین اگر یکی از دو طرف عقد- از باب مثال- دختر خود را با مهری معین به دیگری تزویج نماید به شرط آنکه او نیز همین کار را بکند، و او این شرط را بپذیرد و دخترش را به ازدواج او در آورد، بنابر قول مشهور هر دو عقد صحیح، لیکن مهر باطل است و برای تعیین آن به مهر المثل رجوع می‌شود. در فرض یاد شده حتی اگر مهر هم تعیین نشود، عقد محکوم به صحت است و هر کدام مستحق مهر المثل خواهد بود.
[۶] جامع الشتات، ج۴، ص۵۷۵.


۴ - پانویس


 
۱. عاملی جبعی، زین الدین بن علی، مسالک الأفهام فی شرح شرائع الاسلام، ج۷، ص۴۲۰.    
۲. محقق کرکی، علی بن حسین، جامع المقاصد، ج۱۲، ص۴۸۸.    
۳. عاملی جبعی، زین الدین بن علی، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، ج۵، ص۲۴۴.    
۴. طباطبایی، علی، ریاض المسائل، ج۱۰، ص۲۶۹.    
۵. عاملی جبعی، زین الدین بن علی، مسالک الأفهام فی شرح شرائع الاسلام، ج۷، ص۴۲۱-۴۲۲    
۶. جامع الشتات، ج۴، ص۵۷۵.
۷. نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۳۰، ص۱۳۱-۱۳۲.    
۸. سبزواری، عبدالاعلی، مهذب الأحکام فی بیان حلال و الحرام، ج۲۵، ص۷۸.    


۵ - منبع



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۴، ص۶۸۴-۶۸۶.    


رده‌های این صفحه : آداب و رسوم جاهلیت | فقه | نکاح




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.