سوره نورسوره نور، بيست و چهارمين سوره قرآن بوده و در مدینه نازل شده است. ۱ - نامگذاری سوره« خداوند نور آسمان‌ها و زمين و تجلى‌بخش هستى است». آيه ۳۵ اين سوره و پس از آن درباره اين مطلب است. به دليل وجود آیه نور (آيه۳۵) و نيز کثرت ذکر اين واژه، به «نور» نامگذارى شده است. ۲ - غرض سورهغرض اين سوره همان است كه سوره با آن افتتاح شده و آن بيان پاره‌اى از احکام تشريع شده، و سپس پاره‌اى از معارف الهی مناسب با آن احكام است، معارفى كه مايه تذكر مؤمنین مى‌شود. ۳ - ويژگي‌هاى سوره نور۱. داراى ۶۴ آیه به عدد عراقى و شامى، ۶۲ آيه به عدد حجازى، ۱۳۱۶ يا ۱۳۱۸ کلمه و ۵۶۸۰ يا ۵۷۵۵ حرف است. ۲. در ترتيب نزول، يکصد و دومين و در مصحف شريف بيست و چهارمين سوره است. ۳. پس از سوره حشر و پيش از سوره حج در مدینه نازل شد. ۴. از نظر کمّيّت از سور مثانی و شامل حدود نيم جزء از قرآن است. ۵. گفته‌اند در اين سوره شش يا هفت آیه منسوخ وجود دارد. ۴ - احکام فقهى سوره۱. حد زنا که صد تازيانه است؛ ۲. حد قذف که هشتاد تازيانه است؛ ۳. ضرورت وجود چهار شاهد براى اثبات زنا؛ ۴. ردّ شهادت قاذف (کسى که به ديگران نسبت زنا مى‌دهد) ؛ ۵. اجراى حکم لعان براى مردى که زنش را قذف کند؛ ۶. حرمت نگاه به نامحرم؛ ۷. وجوب حجاب براى زنان و بيان چگونگى آن؛ ۸. برشمردن محارم زن؛ ۹. برخى از احکام نکاح؛ ۱۰. پیمان مکاتبه و آزادی بردگان. ۵ - موضوعات سوره نور۱. ذکر برخى از احکام فقهي؛ ۲. داستان إفک؛ ۳. آداب ورود به خانه‌هاى ديگران؛ ۴. رعايت ادب در حضور پیامبر اکرم (ص)؛ ۵. بيان مقررات درون خانواده؛ ۶. وعده حکومت نهايى مؤمنان بر زمین. [۸]
جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، ج۱، ص۳۱۵.
[۱۰]
هاشم زاده هریسی، هاشم، ۱۳۱۷، شناخت سوره‌های قرآن، ص۲۲۶.
[۱۱]
رامیار، محمود، ۱۳۰۱ - ۱۳۶۳، تاریخ قرآن، ص۵۸۵.
۶ - پانویس
۷ - منبعفرهنگ نامه علوم قرآن، برگرفته از مقاله «سوره نور» رده‌های این صفحه : سوره‌های قرآن
|