سوره نصرسوره نصر، یکصد و دهمین سوره قرآن کریم می باشد و در مدینه نازل شده است. ۱ - وعده پیروزیدر این سوره خدای تعالی رسول گرامیش را وعده پیروزی و یاری می‌دهد، و خبر می‌دهد که به زودی آن جناب مشاهده می‌کند که مردم گروه داخل اسلام می‌شوند، و دستورش می‌دهد که به شکرانه این یاری و فتح خدایی، خدا را تسبیح کند و حمد گوید و استغفار نماید. این سوره در مدینه بعد از صلح حدیبیه و قبل از فتح مکه نازل شده است. ۲ - وجه تسمیهچون واژه «نصر» در آغاز سوره آمده و درباره پیروزی و نصر الهی سخن گفته، به سوره «نصر» شهرت یافته است. این سوره نام‌های دیگری چون «تودیع»، و «اذا جاء» نیز دارد. ۳ - ویژگی‌های سوره۱. سه آیه، شانزده یا نوزده کلمه و ۷۴، ۷۷ یا ۸۰ حرف دارد. ۲. در ترتیب نزول، یکصد و چهاردهمین و آخرین سوره، و در مصحف شریف یکصد و دهمین سوره است. ۳. پس از سوره توبه نازل شده است؛ اما برخی آخرین سوره را سوره مائده، برخی سوره توبه و… ذکر کرده‌اند. ۴. این سوره پس از هجرت در منی و در مراسم حجة الوداع نازل شد و به حسب معیار زمانی از سوره‌های مدنی و به حسب معیار مکانی از سوره‌های مکی به شمار می‌آید. ۵. از نظر کمیت از سوره‌های مفصل و از نوع قصار آن است. ۶. از سور جمعی النزول است. ۷. گفته‌اند نسخی در آن نیست. ۸. سیزدهمین سوره از سوره‌های زمانی است که با کلمه «اذا» آغاز می‌شود. ۴ - مطالب سوره۱. خبر از ایمان آوردن مردم به صورت گروهی، پس از فتح مکه؛ ۲. اشاره به رحلت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و آمادگی برای لقاءالله با حمد، تسبیح، استغفار و شکرگزاری در قبال نعمت‌های خداوند. [۵]
جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، ص۱.
[۶]
هاشم زاده هریسی، هاشم، ۱۳۱۷، شناخت سوره‌های قرآن، ص۶۱۹.
[۷]
رامیار، محمود، ۱۳۰۱ - ۱۳۶۳، تاریخ قرآن، ص۵۹۱.
۵ - عناوین مرتبطاسامی سوره نصر. ۶ - پانویس
۷ - منبعفرهنگ نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «سوره نصر». رده‌های این صفحه : سوره‌های قرآن
|