سستیسستى نرمی، مقابل سفتی، ضعف و بی حالی. سستی به دو معنای نرمی، مقابل سفتی و ضعف و بی حالی به کار رفته است. از سستى به معناى نخست در بابهاى طهارت و حج سخن گفتهاند. از سستى به معناى دوم در برخى بابها نظیر طهارت سخن گفتهاند. فهرست مندرجات۱.۱ - سستی در باب طهارت ۱.۱.۱ - نجس شدن زمین سست ۱.۱.۲ - فاصله بین چاه آب و چاه مستراح ۱.۱.۳ - حریم چشمه ۱.۱.۴ - ادرار کردن ۱.۱.۵ - لحد و شق در قبر میت ۱.۲ - سستی در باب حج ۱.۲.۱ - سنگ ریزه‌ها در رمی جمره ۲ - سستی به معنای دوم ۲.۱ - نشانه منی بودن رطوبت مشکوک ۳ - پانویس ۴ - منبع ۱ - سستی به معنای اول۱.۱ - سستی در باب طهارت۱.۱.۱ - نجس شدن زمین سستزمین سستى که آب در آن فرومىرود و بر روى آن جارى نمىگردد، در صورت نجس شدن، با آب قلیل- بنابر قول به نجاست غساله آن-پاک نمىشود؛ بلکه با آب کرّ یا باران و تابیدن خورشید پاک مىگردد. [۲]
المعالم المأثورة ج۳، ص۲۶۱-۲۶۳.
۱.۱.۲ - فاصله بین چاه آب و چاه مستراحبنابر قول مشهور، مستحب است بین چاه آب و چاه مستراح در زمین سست هفت ذراع فاصله باشد؛ مگر آنکه محل چاه آب بلندتر باشد، که در این صورت مستحب است فاصله، پنج ذراع باشد. ۱.۱.۳ - حریم چشمهبنابر قول مشهور، حریم چشمه در زمین سخت، پانصد ذراع و در زمین سست هزار ذراع است. بنابر این، در این محدوده، دیگرى نمىتواند قنات یا چاه احداث کند. ۱.۱.۴ - ادرار کردنمستحب است ادرار کننده در جاى بلند و یا زمین سست ادرار کند. ۱.۱.۵ - لحد و شق در قبر میتدر زمین سخت، مستحب است براى قبر میت لحد درست کنند؛ بدین گونه که پایین قبر در سمت قبله، دیوار قبر را بتراشند و محلى مستطیل گونه، به حدّى که بتوان جنازه را به شکل معتبر در آن جاى داد، فراهم کنند، لیکن در زمین سست به جهت بیم از فروریختن دیوار بر روى میت مستحب است شق را جایگزین لحد کنند. مراد از شق، کندن عمق قبر به شکل جدول آب است که جنازه را درون آن گذاشته، بر آن سقف مىنهند. [۷]
حاشیة المختصر النافع، ص۲۱.
۱.۲ - سستی در باب حج۱.۲.۱ - سنگ ریزه‌ها در رمی جمرهمستحب است سنگ ریزه‌هایی که در رمی جمره به کار مىروند، سست باشند. [۱۰]
مناسک حج (مراجع)، ص۳۹۰.
۲ - سستی به معنای دوم۲.۱ - نشانه منی بودن رطوبت مشکوکاز نشانههاى منی بودن رطوبت مشکوک خارج شده از انسان، سست شدن بدن پس ازخروج آن است. در اینکه سست شدن بدن، نشانهاى مستقل است یابه ضمیمه نشانههاى دیگر (شهوت و خروج با فشار) اختلاف است. ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۴۴۹-۴۵۰. |