ساریة بن زنیم کنانی دئلی

---

ساریة بن زُنَیم کنانی دئلی، صحابی شاعر و یکی از فرماندهان مسلمانان در دوره خلافت عمر بن خطاب بود. او سرانجام به سال ۳۰ هجری قمری درگذشت.

۱ - معرفی اجمالی

---

ساریة بن زُنیم بن عبدالله بن جابر کنانی دئلی، صحابی‌ شاعر و یکی از فرماندهان فاتح بود. در دوره جاهلیت دزدی بود که بسیار دست به غارتگری می‌زد. در دویدن، از اسب پیشی می‌گرفت. هنگام ظهور اسلام، مسلمانی ثابت قدم شد.
عمر بن خطاب او را به فرماندهی لشکری انتخاب کرد و او را در سال ۲۳ ق به ایران گسیل داشت. هنگامی که به «دارابگرد» می‌رفت، شمار بسیاری از ایرانیان او را از هر طرف محاصره کردند. عمر که در مدینه برای مردم سخن می‌گفت او را از راه دور مورد خطاب قرار داد و گفت: ‌ای ساریه! به سوی کوه رو. ساریه و همراهانش پیامش را شنیدند، به سوی کوه رفت. آن‌گاه با ایرانیان به نبرد پرداخت. آنان را فراری داد و غنایم بسیاری به دست آورد.

۲ - پانویس

---