حکم فیءفَیء به معنای غنایم به دست آمده بدون جنگ ، و نیز سایه می باشد. ۱ - معنیفیء برگرفته شده از «فاءَ یفیء» در لغت به معنای بازگشتن است. مراد از آن در اصطلاح فقه اموالی است که بدون جنگ و درگیری از کفّار به غنیمت گرفته می شود. ۲ - مصادیقآیا اموالی که در پی ترس کفّار از سپاهیان اسلام و فرار آنان به غنیمت گرفته می شود نیز فیء به شمار می رود یا نه؟ اختلاف است و نیز در اینکه فیء اختصاص به زمین دارد یا شامل همه اموال؛ اعم از منقول و غیر منقول می شود، اختلاف است. قول نخست مشهور است. فیء بر مطلق غنیمت و نیز انفال اطلاق می شود. ۳ - کاربرد فقهیاز احکام آن در باب خمس و انفال سخن گفته اند. ۴ - صاحب فیءفیء از انفال محسوب می شود و از آنِ رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و پس از ایشان از آن امامان علیهم السّلام است. ۵ - دلیل نامگذاریعلت نام گذاری این بخش از انفال به فیء آن است که اموالی که در دست کافران است در اصل، مال رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و جانشینان آن حضرت است و دست یافتن به آن اموال در حقیقت بازگشت مال به مالک اصلی آن می باشد. ۶ - پانویس۷ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۵، ص۷۳۱، برگرفته از مقاله«فیء». |