جهاد با غاصبان (قرآن)بنا به آیات قرآن جهاد با غاصبان امری مشروع است. ۱ - جهاد با غاصبان در بنیاسرائیلجهاد با غاصبان سرزمينها وخانه‌ها، امرى مشروع در آيين بنی‌اسرائیل: «أَ لَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَإِ مِنْ بَنِي إِسْرائِيلَ مِنْ بَعْدِ مُوسى إِذْ قالُوا لِنَبِيٍّ لَهُمُ ابْعَثْ لَنا مَلِكاً نُقاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ قالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتالُ أَلَّا تُقاتِلُوا قالُوا وَ ما لَنا أَلَّا نُقاتِلَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ قَدْ أُخْرِجْنا مِنْ دِيارِنا وَ أَبْنائِنا فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتالُ تَوَلَّوْا إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ • فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوتَ وَ آتاهُ اللَّهُ الْمُلْكَ وَ الْحِكْمَةَ وَ عَلَّمَهُ مِمَّا يَشاءُ وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَ لكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعالَمِينَ؛آيا مشاهده نكردى جمعى از بنى‌اسرائيل را بعد از موسی، كه به يكى از پيامبرانشان گفتند: زمامدار و فرماندهى براى ما برگزين، تا زير فرمان او در راه خدا پيكار كنيم. پيامبر آنها گفت: شايد اگر دستور پيكار به شما داده شود، سرپيچى كنيد، و در راه خدا، جهاد و پيكار نكنيد! گفتند: چگونه ممكن است در راه خدا پيكار نكنيم، در حالى كه از خانه‌ها و فرزندانمان رانده شده‌ايم، و شهرهاى ما بوسيله دشمن اشغال، و فرزندان ما (اسیر شده‌اند)؟! امّا هنگامى كه دستور پيكار به آنها داده شد، جز عدّه كمى از آنان، همگى سرپيچى كردند. و خداوند از اعمال و نيات ستمکاران، آگاه است. آنگاه به خواست خدا، آنها سپاه دشمن را به هزيمت وا داشتند؛ و داوود (نوجوان شجاعى كه در لشكر طالوت بود)، جالوت را كشت؛ و خداوند، حكومت و دانش را به او بخشيد؛ و از آنچه مى‌خواست به او تعليم داد. و اگر خداوند، بعضى از مردم را بوسيله بعضى ديگر دفع نمى‌كرد، زمین را فساد فرا مى‌گرفت، ولى خداوند نسبت به جهانيان، لطف و احسان دارد.» ۲ - حکم جهاد با غاصبانجهاد با غاصبان ديار و مسكن‌هاى مسلمانان، امرى مشروع: ۱. «... وَ أَخْرِجُوهُمْ مِنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ ...؛ ... و از آن جا كه شما را بيرون ساختند، آنها را بيرون كنيد....» مقصود آيه ياد شده، مهاجران است كه بر اثر تصرّف عدوانى مشركان مکّه از خانه خود اخراج شدند. ۲. «أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا ... • الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ ...؛به كسانى كه جنگ بر آنان تحميل گرديده، اجازه جهاد داده شده است؛ ... همانها كه از خانه‌ها و شهر خود، به ناحق رانده شدند، و گناهى نداشتند جز اين‌كه مى‌گفتند: پروردگار ما، خداى يكتاست! و اگر خداوند بعضى از مردم را بوسيله بعضى ديگر دفع نكند....» ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲۱، ص۴۰۱، برگرفته از مقاله «جهاد با غاصبان». |