تنبلی بادیه‌نشینان (قرآن)برخی از بادیه نشینان، به دلیل تنبلی در امر جهاد سرزنش شده‌اند. ۱ - تنبلی در امر جهادوجاء المعذرون من الاعراب لیؤذن لهم وقعد الذین کذبوا الله ورسوله سیصیب الذین کفروا منهم عذاب الیم. گروهی از عربهای بادیه نشین آمدند و عذر آوردند تا آنها را رخصت دهند که به جنگ نروند و آنهایی که به خدا و پیامبرش دروغ گفته بودند، در خانه نشستند. زودا که به کافرانشان عذابی دردآور خواهد رسید در این آیه به تناسب بحثهای گذشته، پیرامون منافقان بهانه جو و عذرتراش اشاره به وضع دو گروه از تخلف کنندگان از جهاد شده است: نخست آن دسته که واقعا معذور بوده‌اند. و دیگر گروهی که بدون عذر و به عنوان سرکشی و عصیان سر از انجام این وظیفه بزرگ باز زدند. نخست می‌گوید: " گروهی از اعراب بادیه نشین که از شرکت در میدان جهاد معذور بودند نزد تو آمده‌اند تا به آنها اجازه داده شود و معاف گردند" (و جاء المعذرون من الاعراب لیؤذن لهم). و در مقابل، " کسانی که به خدا و پیامبر دروغ گفتند، بدون هیچ عذری در خانه خود نشستند" و به میدان نرفتند (و قعد الذین کذبوا الله و رسوله). در پایان آیه، گروه دوم را شدیدا تهدید کرده، می‌گوید: " به زودی آن دسته از ایشان که کافر شدند گرفتار عذاب دردناکی خواهند شد" (سیصیب الذین کفروا منهم عذاب الیم). آنچه در تفسیر آیه فوق گفتیم همان چیزی است که با قرائن موجود در آیه سازگارتر است، زیرا از یک سو می‌بینیم که این دو گروه در برابر یکدیگر قرار داده شده‌اند، و از سوی دیگر کلمه" منهم" نشان می‌دهد که تمام این دو گروه کافر نبودند، از مجموع این دو قرینه استفاده می‌شود که" معذرون" معذوران حقیقی بوده‌اند. ولی در برابر این تفسیر دو تفسیر دیگر نیز گفته شده. نخست اینکه: منظور از" معذرون" کسانی است که عذرهای واهی و دروغین، برای فرار از جهاد می‌تراشند، و منظور از گروه دوم آنهایی است که حتی زحمت عذرتراشی به خود نمی‌دهند، و صریحا از اطاعت فرمان خدا در باره جهاد سرباز می‌زنند. دوم اینکه" معذرون" همه گروه‌هایی را شامل می‌شود که با اظهار عذر اعم از اینکه راست باشد یا دروغ از شرکت در جهاد خودداری می‌کنند. ولی قرائن نشان می‌دهد که" معذرون" همان معذوران واقعی هستند. ۲ - پانویس
۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۸، ص۵۳۸، برگرفته از مقاله «تنبلی بادیه‌نشینان» |