بنایی (قرآن)واژه بنایی ترکیبی است که در زبان فارسی کاربرد دارد و از واژه «بنّاء» و «یاء» حاصل مصدر ساخته شده است. [۱]
فرهنگ فارسی، ج۴، ص۵۲۳۷،«یاء».
۱ - تعریفبنایی، برآوردن خانه، ساختن خانه و انجام دادن کارهای ساختمانی مانند گچ کاری و دیوارکشی است. [۲]
لغت نامه، ج۳، ص۴۳۴۲، «بناء، بنائی».
[۳]
فرهنگ بزرگ سخن، ج۲، ص۱۰۳۱، «بنایی».
در این مدخل، از واژه‌هایی مثل «بنی» و مشتقات آن و جملاتی که دلالت بر بنایی می‌کند، استفاده شده است.۲ - بنّا«بنّاء» واژه‌ای عربی از ریشه «ب ـ ن ـ ی» به معنای سازنده خانه و ساختمان‌های دیگر است [۴]
ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱، ص۵۱۰، «بنی».
که با پسوند «یاء» بر شغل بنّا دلالت دارد. [۵]
لغت نامه، ج۳، ص۴۳۴۲،«بنایی».
۳ - در قرآن کریمموضوع بنایی در قرآن کریم از آیاتی پرشمار استفاده می‌شود که برخی از آن‌ها مشتمل بر مشتقات «بنی» بوده و برخی دیگر به موضوع یاد شده اشاره دارند. این آیات همگی بیانگر ماجراهایی تاریخی در ارتباط با برخی از اقوام پیشین است. ۴ - ساخت دیوارهای کعبهدر آیه ۱۲۷ بقره بنایی حضرت ابراهیم و اسماعیل (علیهم االسلام) با ساخت و برپایی دیوارهای کعبه بازگو شده است: «و اِذ یَرفَعُ اِبرهیمُ القَواعِدَ مِنَ‌البَیتِ و اِسمـعیل». در این‌که این ستون‌ها به دست آن‌ها یا پیش از آن ساخته شده در میان مفسران اختلاف است. در برپایی ستون‌های کعبه، حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) بنایی می‌کرد و اسماعیل (علیه‌السلام) سنگ را به ایشان می‌داد. در پاره‌ای روایات ،برخی امور خارق عادت در ساختن کعبه گزارش شده که دلیلی بر نفی و انکار مطلق آن‌ها وجود ندارد. ۵ - پانویس
۶ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۲۹۰، برگرفته از مقاله «بنایی». رده‌های این صفحه : بنایی | موضوعات قرآنی
|