ابوالبرکات آلوسیابوالبرکات نعمان خیرالدین (۱۲۵۲-۱۳۱۷ق/۱۸۳۷-۱۸۹۹م)، فرزند ابوالثناء شهاب‌الدین، معروف به آلوسی و ابن آلوسی، واعظ، فقیه، متکلم، مدرس و قاضی حنفی مذهب بوده است. ۱ - شرح حال اجمالیابوالبرکات، وی در بغداد نزد پدر و شاگردان بزرگ او ادبیات و فقه و حدیث و منطق آموخت، سپس به ریاضیات و علوم عقلی روی آورد و در نوجوانی دانشمندی نامور شد. چندی به تدریس پرداخت و آنگاه در چندین شهر عراق بر مسند قضا نشست. در ۱۲۹۵ق/۱۸۷۸م به عزم حج ترک قضا گفت و در نیمۀ راه گویا به قصد چاپ تفسیر پدرش، روح‌المعانی، چندی در مصر توقف کرد. در ۱۳۰۰ق/۱۸۸۲م از راه شام و آناتولی به استانبول رفت و ۲ سال در آن‌جا بماند و از سوی دانشمندان گرامی داشته شد. آنگاه با چندین اجازۀ علمی به زادگاه خود بازگشت و با لقب «رئیس‌المدرسین» در مدرسۀ مرجانیه به تدریس پرداخت و تا پایان عمر کار تدریس و تألیف را فرو نگذاشت. ۲ - علاقه به دانشخیرالدین شیفتۀ دانش و دانشمندان، و عالمی باذوق بود. دیوان شعری نیز به او نسبت داده‌اند. او طی سالیان کتابخانۀ گرانب‌هایی فراهم آورده بود که وقف مدرسۀ مرجانیّه کرد. [۱]
تیمور پاشا، احمد، اعلام الفکر الاسلامی، ص۳۰۸-۳۰۹، قاهره، ۱۳۴۵ق/۱۹۲۷م.
این کتابخانه بعداً به ادارۀ اوقاف بغداد منتقل شد و اینک از گنجینه‌های معتبر این شهر به شمار می‌آید. او را زیر گنبد مدرسۀ مرجانیه بخاک سپردند.۳ - آثار• الآیات البینات فی عدم سماع الاموات عندالحنفیّة السادات، برلین، ۱۳۰۶ق/۱۸۸۹م؛ • الاجوبة العقلیة لأشرفیة الشریعة المحمدیة، بمبئی، ۱۳۱۴ق/۱۸۹۶م؛ • الاجوبة النعمانیة عن الاسئلة الهندیة؛ • الاصابة فی منع النساء من الکتابة؛ • جلاء العینین فی محاکمة الاحمدین، مصر، ۱۲۹۸ق/۱۸۸۱م؛ • الجواب الفسیح لما لفقه عبدالمسیح، لاهور، ۱۳۰۶ق/۱۸۸۹م؛ • العیون الحور فیما لنا من منظوم و منثور؛ • حاشیةٌ علی شرح القطر؛ • دیوان شعر؛ • سلس الغانیات فی ذوات الطرفین من الکلمات، بغداد، ۱۳۰۶ق/۱۸۸۹م؛ • شقائق النعمان فی رد شقاشق ابن سلیمان، قاهره، ۱۳۱۳ق/۱۸۹۶م؛ • غالیة المواعظ و مصباح المتعظ و قبس الواعظ، مصر، ۱۳۰۱ق/۱۸۸۴م، ۲ج؛ • تلخیص مطالع السعود، از عثمان بن البصری. [۲]
طلس، محمداسعد، الکشاف عن المخطوطات، ج۱، ص۵۶، بغداد، ۱۳۷۲ق/۱۹۵۲م.
[۳]
طلس، محمداسعد، الکشاف عن المخطوطات، ج۱، ص۵۷، بغداد، ۱۳۷۲ق/۱۹۵۲م.
[۴]
طلس، محمداسعد، الکشاف عن المخطوطات، ج۱، ص۱۲۴، بغداد، ۱۳۷۲ق/۱۹۵۲م.
[۵]
طلس، محمداسعد، الکشاف عن المخطوطات، ج۱، ص۱۲۶، بغداد، ۱۳۷۲ق/۱۹۵۲م.
[۶]
طلس، محمداسعد، الکشاف عن المخطوطات، ج۱، ص۱۵۶، بغداد، ۱۳۷۲ق/۱۹۵۲م.
[۷]
طلس، محمداسعد، الکشاف عن المخطوطات، ج۱، ص۱۷۳، بغداد، ۱۳۷۲ق/۱۹۵۲م.
[۸]
طلس، محمداسعد، الکشاف عن المخطوطات، ج۱، ص۱۷۹، بغداد، ۱۳۷۲ق/۱۹۵۲م.
[۹]
طلس، محمداسعد، الکشاف عن المخطوطات، ج۱، ص۲۳۰، بغداد، ۱۳۷۲ق/۱۹۵۲م.
[۱۰]
طلس، محمداسعد، الکشاف عن المخطوطات، ج۱، ص۲۵۵، بغداد، ۱۳۷۲ق/۱۹۵۲م.
[۱۱]
تیمور پاشا، احمد، اعلام الفکر الاسلامی، ص۳۰۸، قاهره، ۱۳۴۵ق/۱۹۲۷م.
[۱۲]
تیمور پاشا، احمد، اعلام الفکر الاسلامی، ص۳۰۹، قاهره، ۱۳۴۵ق/۱۹۲۷م.
۴ - فهرست منابع(۱) احمد تیمور پاشا،، اعلام الفکر الاسلامی، قاهره، ۱۳۴۵ق/۱۹۲۷م. (۲) محمداسعد طلس، الکشاف عن المخطوطات، بغداد، ۱۳۷۲ق/۱۹۵۲م، ص۵۶. ۵ - پانویس
۶ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آلوسی»، ج۲، ص۴۸۲. |