آوارگی زن (قرآن)در آیات قرآن، آواره کردن زنان از خانه‌شان امری ناپسند شمرده شده است. ۱ - زن بیوهاستحباب وصیت مرد به عدم اخراج همسرش از خانه خود به مدت یک سال: «الذین یتوفون منکم و یذرون ازوجا وصیة لازوجهم متعا الی الحول غیر اخراج...؛و كساني كه از شما در آستانه مرگ قرار ميگيرند و همسراني از خود به جا ميگذارند. بايد براي همسران خود وصيت كنند كه تا يك سال، آنها را (با پرداختن هزينه زندگي) بهرهمند سازند....» «وصیة لازواجهم» منصوب به فعل مقدر مثل «لیوصوا» است که در این صورت، خداوند دستور داده مردان درباره منافع همسران از جمله سکونت به مدت یک سال، وصیت کنند. بعضی گفته‌اند آیه نسخ شده است ولی در صورت قائل شدن به استحباب حکم باقی خواهد بود و دلیلی بر نسخ آن نخواهد بود. ۲ - زن مطلقهناپسندی آواره کردن زن مطلقه از خانه و کاشانه خود : «... اذا طلقتم النساء فطلقوهن لعدتهن و احصوا العدة و اتقوا الله ربکم لاتخرجوهن من بیوتهن...؛... هر زمان خواستيد زنان را طلاق دهيد در زمان عده طلاق گوئيد (زماني كه از عادت ماهانه پاك شده و با همسرشان نزدیکی نكرده باشند) و حساب عده را نگه داريد، و از خدائي كه پروردگار شما است به پرهيزيد، نه شما آنها را از خانه هايشان بيرون كنيد....» ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱، ص۴۰۸، برگرفته از مقاله «آوارگی زن» |