عزّی

«عزّی» یکى از دو بت معروف قریش که این قبیله و قبیله بنى کنانه آن را مى پرستیدند و در نخله محلى بین مکه و طائف منصوب بود و روزگارى برفراز کعبه بوده است. در سال هشتم هجرت، حضرت رسول صلی الله علیه و آله خالد بن ولید را با سى نفر به نخله فرستاد که این بت را سرنگون سازد، چون خالد وارد بت خانه شد و شمشیر خود را برهنه کرد خدمتکار بت صدا زد می خواهى چه کنى؟ خالد گفت: می خواهم به امر پیغمبر آن را سرنگون سازم. پس خالد به شمشیر آن را بدو نیم کرد.

و گویند عزى درختى بود که در نخله قرار داشت و آن را بتى بود که غطفان آن را مى پرستیدند و خدمه آن از بنى صرمة بن مره بودند. و عزى را جدیدتر از لات و منات دانند. و آن عظیمترین اصنام قریش است و آن را زیارت می کردند و هدیه می دادند و بوسیله ذبح قربانى بدان تقرب می جستند.

پانویس

منابع

• سید مصطفى حسینى دشتى، معارف و معاریف.