لعنت بر یزید
از سنت هاى شیعى هنگام آب نوشیدن، فرستادن درود و سلام بر امام حسین علیه السلام و لعنت بر قاتلان او است. لعن به معناى طرد از رحمت و دور کردن است. عرب، هرگاه کسى تمرد مى‌کرد او را از خود طرد مى‌کردند تا گناهان او دامنگیرشان نشود.
امام صادق علیه السلام به نقل داود رقى، آب خواست و نوشید و چشمانش اشکبار شد، سپس فرمود: لعنت خدا بر قاتل حسین، هرگز بنده‌اى نیست که آب بنوشد و حسین را یاد کند و قاتل او را لعنت کند، مگر آن که خداوند براى او صد هزار حسنه مى‌نویسد و صد هزار سیئه از او محو مى‌کند...: «ما من عبد شرب الماء فذکر الحسین و لعن قاتله الا کتب‌الله له مائة الف حسنة و حط عنه ماة الف سیئة...».
و این، جزء فرهنگ عاشورایى مردم شده است و بر سقاخانه‌ها مى‌نویسند: «آبى بنوش و لعنت حق بر یزید کن». لعنت بر یزید و ابن زیاد و شمر و دیگر عاملان و مباشران و زمینه‌سازان حادثه عاشورا و قتل امام حسین علیه السلام در زیارتنامه‌هاى متعددى از جمله در زیارت عاشورا و وارث آمده است: «اللهم العن یزید خامسا و العن عبیدالله بن زیاد و ابن مرجانة و عمر بن سعد و شمرا و آل ابى سفیان و آل زیاد و آل مروان الى یوم القیامة».
پانویس
- ↑ مجمع البحرین.
- ↑ اسرار الشهادة، فاضل دربندى، ص ۷۷، مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۴، ص ۸۷.
- ↑ زیارت عاشورا، مفاتیح الجنان، ص ۴۵۸.
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||