شراف

شَراف به معناى بلندى، نام منزلى است از منزلگاه هاى میان مکه تا کوفه که امام حسين‌ علیه السلام آنجا هم فرود آمد. منطقه‌اى پر آب و درخت که تا واقصه (یکى دیگر از منزلگاه ها) ۵/۷ کیلومتر فاصله دارد. شراف، نام مردى بوده که در این محل چشمه و چاههاى ‌پرآبى احداث کرده بود.

حر در اینجا راه را بر حسین‌ علیه السلام بست. امام و همراهان شب را آنجا ماندند. سحرگاهان حضرت به جوانان کاروان دستور داد تا مى‌توانند آب بسیارى ذخیره ‌بردارند. همه مشک ها و ظرف ها را پر از آب کردند.

پس از حرکت از آنجا بود که با سپاه حر برخورد کردند که همه تشنه بودند. حضرت فرمود تا سپاه حر و حتى اسب هاى آنان را با آب هاى ذخیره سیراب کنند.

پانویس

منابع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.