سلیمان بن رزین

سلیمان بن رزین از موالیان امام حسین علیه السلام و بنابر نقلى امام حسن علیه السلام و از شهداى نهضت حسینى است. نامش سلمان و سلیم نیز آمده است. در برخى منابع «ابو رزین» به عنوان کنیه او و در برخى دیگر به عنوان کنیه پدرش آورده شده است.

از ظاهر کلام شیخ طوسى و برخى دیگر چنین برمى آید که سلیمان در کربلا، همراه امام حسین علیه السلام به شهادت رسیده است. اما شمارى از مورخان شهادت او را در بصره دانسته اند. بدین گونه که امام حسین علیه السلام از مکه، به وسیله «سلیمان» نامه اى خطاب به بزرگان بصره فرستاد و آنان را به کتاب خدا و احیاى سنت پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم و مبارزه با بدعت هاى رواج یافته در جامعه فراخواند.

همه دریافت کنندگان، نامه امام علیه السلام را پنهان داشتند، مگر منذر بن جارود - که دخترش همسر عبیدالله زیاد بود - که ترسید نامه دسیسه اى از جانب ابن زیاد باشد. لذا نامه و پیک را نزد ابن زیاد آورد. او نیز پس از آگاهى از محتواى نامه بى درنگ دستور داد آورنده نامه را به قتل برسانند. سلیمان بن عوف حضرمى این دستور را اجرا کرد.

در زیارت ناحیه مقدسه بر سلیمان این گونه درود فرستاده شده است: «السَّلامُ عَلى سُلَیمانَ مَوْلَى الْحُسَینِ بْنِ أمیرِالمؤمنینَ وَلَعَنَ اللَّهُ قاتِلَهُ سُلَیمانَ بْنَ عَوْفِ الْحَضْرَمِىّ».

منابع

• پژوهشکده تحقیقات اسلامی، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا.