موطأ مالک بن انس (کتاب)

از دانشنامه‌ی اسلامی
نویسنده مالک بن انس
موضوع احادیث اهل سنت/ فقه مالكي
زبان عربی
تعداد جلد 2
مصحح محمد فواد عبدالباقی

«موطأ» یکی از منابع اولیه حدیثی اهل سنت است. مؤلف این کتاب مالک ابن انس یکی از فقهای چهارگانه اهل سنت و رئیس مذهب مالکی است.

مؤلف کتاب

مالک بن انس در سال ۹۳ هجری در مدینه به دنیا آمد و در سال ۱۷۹ هجری در همین شهر چشم از جهان فرو بست. او در مدینه از حضور اساتید و مشایخ حدیثی ناموری که جزء بزرگان تابعان بودند، همچون: ربیعه الرأی، ابن شهاب زهری، زید بن اسلم، یحیی بن سعید انصاری و.... بهره جست. او هم چنین مدتی از محضر امام صادق علیه السلام بهره گرفت و پیوسته آن حضرت را به کثرت عبادت می ستود. مالک یکی از ائمه چهارگانه فقه اهل سنت و بنیان گذار فقه مالکی است. تکیه بر سنت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و تا حدود زیادی پرهیز از رأی و قیاس از ویژگی های فقه اوست.

معرفی کتاب

مالک کتاب موطّا را در پاسخ به درخواست منصور عباسی نگاشت. شافعی چنین نقل می کند: منصور در سال ۱۴۸ هجری به مدینه آمد و مالک بن انس را طلبید و به او گفت: مردم در عراق دچار اختلاف شده اند از تو می خواهیم که کتابی برای مردم فراهم آوری تا باعث اجتماع و اتحاد مردم شود. مالک در پاسخ منصورـ خلیفه عباسی ـ اقدام به تدوین موطّا نمود.

او از میان صد هزار حدیث ده هزار روایت را انتخاب کرد و برای تنقیح روایات، پیوسته به آنها مراجعه می کرد و با محک قرآن و حدیث می سنجید تا آن که بالاخره شمار روایات به سه هزار روایت، تقلیل یافت. از نگاه برخی از محقّقان اگر مالک فرصتی دیگر می یافت، در پی مراجعه مکرر همه روایات کتابش را حذف می کرد.

مالک، پس از نگاشتن کتاب خود آن را بر فقهای مدینه عرضه کرد و به خاطر کوشش زیادی که در تنقیح و پیراسته ساختن کتاب خود به عمل آورد، نام آن را موطّا گذاشت که به معنای کتاب منقّح و آماده است. مالک خود گفته است: پس از تألیف کتاب آن را بر هفتاد تن از فقهای مدینه عرضه کردم و چون همگی در محتوای کتاب با من موافقت داشتند آن را موطّا (به معنای موافقت شده) نامیدم.

کتاب موطّا، کهن ترین کتاب روایی تدوین یافته اهل سنت است که در سده دوم نگاشته شده و به دست ما رسیده است. ابوریه به نقل از ابهری آورده است که مالک در این کتاب ۱۷۲۰ روایت آورده که از آن میان ۶۰۰ حدیث مسند، ۲۲۲ حدیث مرسل، ۶۱۳ حدیث موقوف (= گفتار صحابه) و ۲۸۵ روایت گفتار تابعان (= مقطوع) است.

با توجه به قدمت این کتاب و پدیده استنساخ، نسخه های موطّا دچار اختلاف شده است که شمار آن را تا سی نسخه گفته اند. بنا به نقل سیوطی که خود از شارحان موطّا است، مشهورترین نسخ موطّا چهارده نسخه است که از میان آنها معروف ترین نسخه ها، عبارتند از:

  1. نسخه یحیی بن یحیی
  2. نسخه محمد بن حسن شیبانی
  3. نسخه ابومصعب زهری
  4. نسخه ابن وهب

و از میان آنها نسخه یحیی بن یحیی لیثی (م، ۲۳۴ ق) را صحیح ترین نسخه دانسته اند.

کتاب موطّا به خاطر جایگاه علمی و فقهی مالک در میان اهل سنت ـ و نیز دقت مؤلّف در نگارش ـ از احترام ویژه ای برخوردار است. شافعی معتقد است: صحیح ترین کتاب ها در زمین پس از قرآن، موطّا مالک است. و دهلوی کتاب موطّا و صحیح بخاری و مسلم را در بالاترین سطح اعتبار می شناسد.

شروح کتاب

عالمان اهل سنت بر موطّا مالک شرح هایی نگاشته اند که از جمله آنها می توان به شروح ذیل اشاره کرد:

دو شرح مطول و مختصر جلال الدین سیوطی بر موطّا به نام های: کشف المغطأ فی شرح الموطّأ؛ و تنویر الحوالک فی شرح موطّأ مالک؛

و دیگری شرح عبد الباقی زرقانی از عالمان مصری در سده یازدهم.

کتاب موطّا مالک به خاطر آوردن روایات مرسل، و نیز جانبداری از مکتب نقل گرایان در برابر مکتب عقل گرایان عراق و...، مورد نقد قرار گرفته است.

پانویس

  1. تاریخ الاسلام، ج ۱۱، ص ۳۱۸.
  2. سیر اعلام النبلاء، ج ۸، ص ۴۹، در این میان ابوبکر بن یزید معروف به ابن هرمز ( م ۱۴۸ ) بیشترین تأثیر در تربیت علمی او داشته است. ر. ک: موطأ مالک، ج ۱، ص ۲۰.
  3. امالی صدوق، ص ۱۳۴ ؛ الخصال، ج ۱، ص ۱۶۷.
  4. حلیه الاولیاء، ج ۶، ص ۳۲۴ ـ ۳۲۶
  5. اضواء علی السنه المحمدیه، ص ۳۱۳.
  6. اضواء علی السنه المحمدیه، ص ۳۱۰-۳۱۱.
  7. راویان مشترک، ج ۲، ص ۷۷۷. به نقل از شرح زرقانی بر موطّا، ج ۱، ص ۱۲.
  8. مقدمه موطّا، ج ۱، ص ۴ ؛ الحدیث و المحدّثون، ص ۲۴۶.
  9. اضواء علی السنه المحمدیه، ص ۳۱۱. شمار روایات کنونی موطّا به مراتب بیش از این رقم است.
  10. تاریخ عمومی حدیث، ص ۱۲۴. برخی از دانشمندان ؛ هم چون دار قطنی و ابو الولید باجی، کتابی با عنوان اختلاف الموطّا نگاشتند.
  11. برای تفصیل بیشتر ر. ک: موطا مالک، ج ۱، ص ۱۰ ـ ۱۶.
  12. برای تفصیل بیشتر ر. ک: موطا مالک، ج ۱، ص ۱۶.
  13. برای تفصیل بیشتر ر. ک: موطا مالک، ج ۱، ص ۴
  14. اضواء علی السنه المحمدیه، ص ۳۱۰.
  15. علم حدیث، ص ۳۶.

منابع

  • علی نصيری، آشنايی با علوم حديث، ص 137- 139.