ابو بکر بن علی

او یک از فرزندان امیرالمؤمنین علی علیه السلام است که در کربلا به شهادت رسید

نامش محمداصغر یا عبدالله، مادرش لیلی دختر مسعود بن حنظلة بن زید مناة بنی تمیم بود. قاتلان او زجر بن بذرالنخعی و عقبة الغنوی بوده اند، در بحران جنگ کشته شد و در حین جنگیدن این شعر می خواند:

پدر بزرگوار من حضرت امام على علیه السلام است كه داراى افتخار فراوانى مى‌باشد. افتخار او از طرف حضرت هاشم است كه شخصى راستگو و كريم و بزرگوار بود. اين حسين عليه السلام پسر پيامبرى است كه مرسل مى باشد. ما به وسيله شمشير آبدار و برنده از او حمايت خواهيم كرد. جان من به فداى يك چنين برادر بزرگوارى باد. او همچنان مشغول كارزار بود تا اين كه زحر بن بدر نخعى و گفته شده عبيدالله بن عقبه غنوى او را شهيد كرد.

ابوالفرج مي‌گويد: نام وى معلوم نيست. سلیمان بن قته او را برادر صلبی حسین بن علی علیهم السلام می داند و در مرثیه ی او گفته است:

شش نفر از صلب علی و هفت نفر از صلب عقیل در مصیبت طف کشته شدند. و از مدائنى نقل شده كه كشته او را در ميان ساقيه اى يافتند و ندانستند چه كسى او را به قتل رسانيد.

پانویس