شرطة الخمیس
شُرْطَةُ الخَمیس گروهی از یاران همیشه مسلح امام علی (ع) بودند که با آمادگی کامل در همه جا به امیرالمؤمنین (ع) در امور حکومتی یاری می‌رساندند. این گروه علاوه بر حضور در جنگ، وظایف مهمی در زمان صلح همچون اجرای حدود الهی، حفظ امنیت شهر کوفه، حفاظت از جان امام علی (ع) و جمع‌آوری نیرو برای دفاع را بر عهده داشتند.
معناشناسی
شرطه در لغت به معنی گروه، گروهان، شرط و پیمان آمده است. در اصطلاح به اولین گروه از لشکر گفته می‌شود که در جنگ حاضر شده و آماده مرگ باشند. و خمیس به معنای لشکر است و علت نامگذاری لشکر به خمیس این بوده که لشکر به پنج قسمت: مقدمه، ساق، مِیمَنه (جناح راست)، مِیسرِه(جناح چپ) و قلب تقسیم می‌شده است.
در اصطلاح، شرطة الخمیس تعدادی از یاران امیرالمومنین بودند که جنگیدن تا کشته شدن را بر عهده گرفتند و امیرالمؤمنین(ع) ضامن بهشتشان شد.
تعداد
برخی مانند شیخ مفید تعداد شرطة الخمیس را ۶۰۰۰ نفر، طبری تعداد آنان را ۴۰ هزار نفر و ابن سعد شمار ایشان را پس از شهادت امام علی (ع) ۱۲هزار نفر معرفی کرده اند.
مقام و منزلت
در منزلت شرطة الخمیس امام علی(ع) فرموده است:
- «قبل از شما در میان گروهی از بنی‌اسرائیل این قرارداد (قرارداد شرطة الخمیس) بسته شد و کسی از آنان به شهادت نرسید، مگر اینکه پیامبر قوم خود یا پیامبر بلاد خود و یا پیامبر نفس خویش بود و شما به منزله همان‌ها هستید، جز اینکه شما جزء انبیا نیستید.»
ویژگی‌ها و وظایف
شرطة الخمیس دارای ویژگی‌هایی بوده‌اند، از جمله: همیشه مسلح، آماده و همراه امام علی(ع) بودند. در جنگ‌ها پیشرو سپاه بودند و پایداری داشتند همیشه گوش به فرمان و آماده بودند و در اجرای فرمان امام(ع) تعلل نمی‌کردند. با آن‌حضرت تا پای جان بیعت کرده و از قبایل مختلف بودند.
این گروه در هنگام صلح نیز آماده و همراه امام(ع) بودند و وظایف و ماموریت‌های مهمی همچون اجرای حدود، حفظ امنیت شهر کوفه، حفاظت از جان امام علی (ع) و جمع‌آوری نیرو برای دفاع بر عهده آنان بود.
پس از حملات سپاهیان شام به عراق (در ماجرای غارات)، امام علی (ع) این گروه را برای دفع آنان فرستاد.
اعضا
برخی از اعضای شرطه الخمیس عبارتند از: مقداد، عمار یاسر، ابو سنان انصاری، ابو عمرو انصاری، سهل بن حنیف، عثمان بن حنیف، جابر بن عبدالله انصاری، حکیم بن سعید حنفی(ابویحیی)، عبدالله بن یحیی حضرمی، سلیم بن قیس هلالی، عبیده سلمانی مرادی، یحیی حضرمی، قیس بن سعد، اصبغ بن نباته و نعیم بن دجاجه.
در برخی منابع، سلمان و ابوذر نیز جزو شرطه الخمیس شمرده شده‌اند. ولی بنابر اینکه شرطه الخمیس در زمان حکومت امام علی(ع) شکل گرفته باشد، عضویت این دو نفر درست به نظر نمی‌رسد چون هر دو پیش از زمان حکومت ایشان از دنیا رفته بودند.
فرماندهان شرطه الخمیس اصبغ بن نباته و قیس بن سعد بن عباده معرفی شده‌اند که به نظر می‌رسد در دو زمان متفاوت، این دو نفر فرمانده بوده‌اند.
پانویس
- ↑ فرهنگ عمید، ص۶۷۰
- ↑ فرهنگ عمید، ص۶۷۰
- ↑ علیاری تبریزی، بهجة الآمال، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۳۵۰؛ مجلسی، ملاذ الاخبار، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۲۴۰.
- ↑ شیخ مفید، الاختصاص، ۱۴۱۳ق، ص۲
- ↑ بحرالعلوم، الفوئد الرجالیة، ۱۳۶۳ش، ج۳، ص۳۶.
- ↑ شیخ مفید، الاختصاص، ۱۴۱۳ق، ص۲
- ↑ طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۱۵۸
- ↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۹۹۰م، ج ۵، ص۳۲۱
- ↑ علیاری تبریزی، بهجة الآمال، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۳۵۰
- ↑ قمی، العقد النضید، ۱۴۲۳ق، ص ۱۶۲
- ↑ کلینی، کافی، ج۱، ص۳۴۶؛ صدوق، من لا یحضر الفقیه، ج۳، ص۲۵؛ طوسی، تهذیب الاحکام، ج۶، ص۳۱۶؛ منقری، وقعة الصفین، ص۳۸۵.
- ↑ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۷۸ش، ج۳، ص ۱۹۱؛ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۴ق، ج۳۹، ص ۱۳۲
- ↑ ذهبی، تاریخ الاسلام، ۱۴۰۷ق، ج۵، ص ۵۴۹
- ↑ ابن مزاحم منقری، وقعه صفین، ۱۳۸۲ق، ص۴ و ۹۶ و ۱۲۱ و ۱۳۲
- ↑ ثقفی کوفی، الغارات، ۱۳۵۳ش، ج۲، ص۴۸۹
- ↑ شیخ طوسی، رجال الطوسی، ۱۴۱۵ق، ص۶۰؛ خوئی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۰ق، ج۶، ص۱۸۸.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۳۴، ص۲۷۲؛ شیخ مفید، الاختصاص، ۱۴۱۳ق، ص۳.
- ↑ خوئی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۰ق، ج۲۰، ص۹۸.
- ↑ طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۴، ص۱۶۳؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۹۹۰م، ج۶، ص۱۲۲؛ کشی، رجال الکشی، ۱۳۴۸ش، ص۱۱۰؛ خوئی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۰ق، ج۱۴، ص۹۵.
- ↑ ابن مزاحم منقری، وقعة الصفین، ۱۳۸۲ق، ص۴۰۶؛ کشی، رجال الکشی، ۱۳۴۸ش، ص۱۰۳؛ شیخ مفید، الاختصاص، ۱۴۱۳ق، ص۶۵.
- ↑ ثقفی کوفی، الغارات، ۱۳۵۳ش، ج۱، ص۱۲۱
- ↑ برقی، رجال، ص۴.
- ↑ ابن مزاحم منقری، وقعة الصفین، ۱۳۸۲ق، ص۴۰۶
- ↑ طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۴، ص۱۶۳؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۹۹۰م، ج۶، ص۱۲۲
منابع
- ابن ابی الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دار احیاء الکتب العربیه، ۱۳۷۸ق.
- ابن سعد، الطبقات الکبری، تحقیق: محمد عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیة، ۱۴۱۰/ق۱۹۹۰م.
- ابن مزاحم منقری، نصر، وقعة صفین، تحقیق: عبدالسلام محمد هارون، قاهره، مؤسسة العربیة الحدیثة، الطبعة الثانیة، ۱۳۸۲ق، افست قم، منشورات مکتبة المرعشی النجفی، ۱۴۰۴ق.
- بحرالعلوم، سیدمهدی، الفوئد الرجالیة، تحقیق و تعلیق: محمدصادق بحرالعلوم، حسین بحرالعلوم، طهران: مکتبة الصادق، ۱۳۶۳ش.
- برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۴۲ش.
- ثقفی کوفی، ابواسحاق ابراهیم بن محمد، الغارات، تحقیق جلال الدین حسینی ارموی، تهران، نشر انجمن آثار ملی، ۱۳۵۳ش.
- خلیفه بن خیاط، تاریخ، تحقیق: فواز، بیروت، دارالکتب العلمیة، ۱۴۱۵ق/۱۹۹۵م.
- خوئی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، قم، مرکز نشر آثار شیعه، ۱۴۱۰ق/۱۳۶۹ش.
- ذهبی، شمس الدین، تاریخ الاسلام، تحقیق عمر عبدالسلام تدمری، بیروت، دار الکتاب العربی، ۱۴۰۷ق.
- شیخ طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، تحقیق: سید حسن موسوی خرسان، تهران، دارالکتب الاسلامیه.
- شیخ طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۱۵ق.
- شیخ مفید، محمد بن محمد، الإختصاص، قم، انتشارات کنگره جهانی شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.
- صدوق، من لا یحضر الفقیه، تحقیق: علی اکبر غفاری، قم، جامعه مدرسین.
- طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق: محمدأبوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.
- علیاری تبریزی، ملاعلی، بهجة الآمال فی شرح زبدة المقال، تهران، بنیاد فرهنگ اسلامی حاج محمدحسین کوشان پور، ۱۳۷۱ش.
- فرهنگ عمید.
- قمی، محمد بن حسن، العقد النضید و الدر الفرید، تحقیق علی اوسط الناطقی، قم، دار الحدیث، ۱۴۲۳ق
- کشی، محمد بن عمر، رجال الکشی، مشهد، انتشارات دانشگاه مشهد، ۱۳۴۸ش.
- کلینی، الکافی، تحقیق علی اکبر غفاری، تهران، دارالکتب الاسلامیه.
- مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، بیروت، مؤسسة الوفاء، ۱۴۰۴ق.
- مجلسی، محمدباقر، ملاذ الأخیار فی فهم تهذیب الأخبار، قم، کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی، ۱۴۰۶ق.
پیوند به بیرون
- مقاله ؛ پژوهش نامه تاریخ اسلام، شماره ۶
- مقاله ؛ مجله فرهنگ زیارت، فروردین ماه سال ۱۳۹۰ شماره ۹