کوه صفا و مروه

کوه صفا، نقطه شروع دعوت علنی محمد بود. او در پی نزول آیه ۹۴ سوره حجر بر بالای این کوه قرار گرفت و ضمن سخنانی مردم را به توحید، نبوت، معاد، عدل راهنمایی و آنها را رسماً از پرستش بت و گرایش به شرک، فساد و انحراف برحذر داشت و رسالت خویش را از فراز آن به جهانیان اعلام کرد.

همچنین روز فتح مکه بر فراز آن رفت و بشارت فتح مسلمانان را به مردم داد. پیش از آن، تعداد ۳۶ بت روی کوه صفا و مروه و بت‌های زیادی در فاصله بین آنها قرار داشت که همه آنها توسط محمد شکسته شدند.

همچنین در روایات اسلامی آمده‌است که پس از آن که ابراهیم همسرش هاجر و فرزندش اسماعیل را در مکه که سرزمینی بی آب و علف بود، رها کرد، هاجر در پی یافتن آب برای فرزندش و با دیدن سراب میان صفا و مروه هفت بار به جستجوی آب شتافت و بدون اینکه آبی پیدا کند نزد فرزندش بازگشت. اما ناگهان در بازگشت چشمه آبی را در کنار اسماعیل می‌یابد.

نام کلمه صفا و مروه در قرآن یکبار در سوره بقره آیه ۱۵۸ آمده و از آن دو، به عنوان «شعائرالله» یاد شده‌است، که در مناسک و اعمال حج، سعی بین آن دو کوه، باید انجام شود.

خاقانی شروانی شاعر قرن ششم در سفرنامه خود (تحفه العراقین) در توصیف این دو کوه این چنین سروده است:

• تصاویری از صفا و مروه