ولگشت خودپرهیز (قدم زدن بدون قطع کردن خود)
{{|تاریخ=دسامبر ۲۰۱۸}}
در ریاضیات، ولگشت خود پرهیز یا قدم زدن بدون قطع کردن خود (به انگلیسی: Self Avoiding Walk یا SAW) به توالی ای از حرکات در توری میگویند که از یک نقطه بیش از یک بار عبور نکند. این حالت یکی از حالات نظریه گراف از مسیر (نظریه گراف) است. از دیدگاه ریاضیات به سختی میتوان اطلاعاتی دربارهٔ ولگشت خودپرهیز بدست آورد در حالی که فیزیکدانها موفق شدهاند تعداد زیادی تخمین بدست آورند. این تخمینها با توجه به شبیهسازیهای عددی، به نظر تا حد خوبی قابل قبول هستند.
در فیزیک محاسباتی، ولگشت خودپرهیز، مسیر زنجیر مانندی در
خصوصیات ولگشتهای خودپرهیز را نمیتوان از محاسبات تحلیلی بدست آورد، بنابراین برای این امر از شبیهسازیهای عددی استفاده میشود. الگوریتم پیووت روشی مرسوم برای شبیهسازی زنجیره مارکوف مونت کارلو برای اندازهگیری یکنواخت یک ولگشت خودپرهیز با طول
مسیر وجود دارد.
پلیمر ها
ولگشتهای خودپرهیز گاهی برای مدل کردن پلیمرهای خطی استفاده میشوند. پلیمرهای خطی، مولکولهایی هستند که از واحدهای ساده ای به نام مونومرها به صورت زنجیری تشکیل میشوند. این زنجیرهها میتوانند خیلی طولانی شوند بطوریکه گاهی بعضی از آنها شامل
برای پلیمرها عموماً
برای پلیمرها مرتبطترین بعد
در ارتباطات
ولگشتهای خود پرهیز همچنین در نظریه ی شبکه مورد استفاده قرار میگیرند. در این مورد معمولاً ولگشت خودپرهیز را یک فرایند پویا (داینامیک) در نظر میگیرند به طوریکه در هر گام زمانی، گام بعدی باید از بین یکی از نقاط همسایه انتخاب شود. گامها زمانی به پایان میرسند که به یک نقطهٔ بنبست برسیم، یعنی جایی که دیگر هیچکدام از نقاط اطراف آزاد نباشند. اخیراً بدست آمده که در مدل اردیش-رنیی، توزیع تعداد گامهای مسیرهای ولگشت خودپرهیز پویای یاد شده به صورت تحلیلی قابل مقایسه است و از توزیع گمپرتز پیروی میکند.
سایتهای مرتبط
در این سایت میتوانید تعداد گامهای یک ولگشت ۳ بعدی را در هر بار امتحان کردن بدست آورید.
کد ولگشت خودپرهیز به زبان جاوا: