هاینکل هائی ۷۰
هاینکل ۷۰ (به انگلیسی: Heinkel He 70) یک هواگرد پرسرعت تک‌موتورهٔ تک‌باله بود که توسط زیگفریدگونتر(به آلمانی: Siegfried Günter) طراحی و از سال ۱۹۳۲ در کارخانهٔ هاینکل کشور آلمان ساخته‌می‌شد. نخستین استفاده‌کنندهٔ این هواگرد شرکت هواپیمایی لوفت هانزا بوده‌است. این هواگرد برای نخستین بار پنج ماه پس از طراحی در ۱ دسامبر ۱۹۳۲ میلادی مورد استفاده قرار گرفت.
| هاینکل ۷۰ | |
|---|---|
| (به آلمانی: Heinkel He 70 Blitz) | |
| کاربری | پُست، مسافر |
| کشور سازنده | رایش آلمان
|
| تولیدکننده | شرکت تولیدکنندهٔ هواپیمای هاینکل |
| طراح | زیگفریدگونتر |
| نخستین پرواز | ۱ دسامبر ۱۹۳۲ |
| معرفی‌شده در | ۱۹۳۳ |
| بازنشستگی | ۱۹۵۴ نیروی هوایی اسپانیا |
| کاربر اصلی | لوفت هانزا نیروی هوایی آلمان نازی نیروی هوایی مجارستان |
| ساخته‌شده | هاینکل |
| تعداد ساخته‌شده | بیشتر از ۳۰۰ فروند |
| گونه‌ها |
|
تاریخچه
به دنبال اعلام نیاز شرکت های هواپیمایی لوفت هانزا و سوئیس ایر برای یک هواپیمای پُرسرعت و قابل رقابت با هواپیمای آمریکایی لاکهید وگا در مسیرهای کوتاه برد، ساخت هاینکل ۷۰ آغاز شد. ویژگی های این هواگرد از بسیاری جهات نقطه عطفی در تاریخ هوانوردی بود. لوفت هانزا در سالهای ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۷ تعدادی از این هواپیما را به منظور خدمات پرواز سریع مابین برلین و شهرهای فرانکفورت، هامبورگ و کلن و همچنین بین دو شهر هامبورگ و کلن آلمان به خدمت گرفت. علاوه بر نسخه غیرنظامی، نسخه های نظامی این هواپیما نیز توسعه یافت. نیروی هوایی آلمان در دوره رایش سوم از سال ۱۹۳۵ هاینکل ۷۰ را به عنوان هواگرد شناسایی موقت و بمب‌افکن سبک و بعدها به عنوان هواپیمای سفر، خدمات هوایی و هواگرد رابط تا پایان جنگ جهانی دوم استفاده نمود. در جنگ داخلی اسپانیا ۲۸ فروند از آن توسط یگان لژیون کوندور نیروی هوایی آلمان به کار گرفته شد. نیروی هوایی سلطنتی مجارستان در سالهای ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۲ میلادی ۱۸ فروند هواپیمای شناسایی سریع هاینکل مدل صادراتی He 70K (که بعداً He 170A نام گرفت) را به کار گرفت. موتورهای جدید این مدل، حداکثر سرعت هواپیما را از ۳۶۰ به ۴۳۵ کیلومتر بر ساعت افزایش دادند.
مشخصات
اطلاعات فنی هاینکل هائی ۷۰ مدل های
| |||
|---|---|---|---|
| مؤلفه | در مدلِ He 70F | در مدلِ He 70G | در مدلِ He 70G, Export |
| موارد استفاده | نظامی چند منظوره | پرسرعت | |
| خدمه (نفر) | ۲-۵ | ۱ | |
| مسافر (نفر) | ۵ | ||
| طول هواپیما (متر) | ۱۱,۷ | ۱۲ | ۱۱,۵۵ |
| بازهٔ بال (متر) | ۱۴,۸ | ||
| ارتفاع بدنه (متر) | ۳,۱ | ||
| مساحت بال (مترمربع) | ۳۶,۵ | ||
| نسبت منظری | ۶,۰ | ||
| وزن کل بدنه هواپیما، موتورها و تجهیزات (کیلوگرم) | ۲۳۶۰ | ۲۵۳۰ | ۲۳۰۰ |
| وزن هواپیما هنگام برخاستن از زمین (کیلوگرم) | ۳۵۰۰ | ۳۴۶۰ | ۳۳۶۰ |
| نوعِ موتور | ب‌ام‌و ۶ | رولز-رویس کسترل | |
| توان نامی در سطح دریا | ۷۵۰ اسب بخار یا تقریباً ۵۵۰ کیلووات در سرعت دورانی ۱۷۰۰ دور بر دقیقه | ۶۴۰ اسب بخار یا تقریباً ۴۷۰ کیلووات در سرعت دورانی ۲۹۰۰ دور بر دقیقه | |
| توان برخاستن | ۷۵۰ اسب بخار یا تقریباً ۵۵۰ کیلووات در سرعت دورانی ۱۷۰۰ دور بر دقیقه | ۶۹۵ اسب بخار یا تقریباً ۵۱۰ کیلووات در سرعت دورانی ۲۲۴۰ دور بر دقیقه | |
| توان مداوم | ۵۰۰ اسب بخار یا تقریباً ۳۷۰ کیلووات در سرعت دورانی ۱۶۰۰ دور بر دقیقه | ۶۰۰ اسب بخار یا تقریباً ۴۴۰ کیلووات در سرعت دورانی ۲۵۰۰ دور بر دقیقه | |
| بار توان (کیلوگرم بر اسب بخار) | ۴,۷۵ | ۴,۸۵ | |
| حداکثر سرعت در ارتفاع سطح دریا (کیلومتر بر ساعت) | ۳۶۰ | ۴۱۰ | |
| حداکثر سرعت در ارتفاع ۱۰۰۰متر (کیلومتر بر ساعت) | ۳۵۵ | ۴۱۰ | |
| حداکثر سرعت در ارتفاع ۲۰۰۰متر (کیلومتر بر ساعت) | ۳۴۵ | ۴۰۰ | |
| سرعت کروز (کیلومتر بر ساعت) | ۲۸۰ | ||
| سرعت کروز در ارتفاع سطح دریا (کیلومتر بر ساعت) | ۳۰۵ | ۳۸۰ | |
| سرعت کروز در ارتفاع ۱۰۰۰متر (کیلومتر بر ساعت) | ۳۰۰ | ۳۷۰ | |
| سرعت کروز در ارتفاع ۲۰۰۰متر (کیلومتر بر ساعت) | ۲۹۵ | ۳۶۵ | |
| سرعت فرود (کیلومتر بر ساعت) | ۱۰۵ | ۱۱۰ | |
| زمان صعود تا ارتفاع ۱۰۰۰ متر (دقیقه) | ۲,۵ | ۲,۲ | |
| زمان صعود تا ارتفاع ۲۰۰۰ متر (دقیقه) | ۵,۵ | ۴,۹ | |
| زمان صعود تا ارتفاع ۴۰۰۰ متر (دقیقه) | ۱۵,۰ | ۱۱,۸ | |
| سقف پرواز (متر) | ۶۰۰۰ | ||
| بُرد (کیلومتر) | ۱۸۲۰ | ||
| بُرد بهینه (کیلومتر) | ۱۲۵۰ | ۱۰۰۰ | |
| بُرد (کیلومتر) (با تمام قدرت موتور، در ارتفاع سطح دریا) (کیلومتر) | ۶۵۰ | ۷۳۰ | |
| بُرد (کیلومتر) (با تمام قدرت موتور، در ارتفاع ۱۰۰۰متر) (کیلومتر) | ۷۰۰ | ۷۷۰ | |
| بُرد (کیلومتر) (با تمام قدرت موتور، در ارتفاع ۲۰۰۰متر) (کیلومتر) | ۷۷۵ | ۸۲۰ | |
| بُرد (کیلومتر) (با گاز مسافرتی، در ارتفاع سطح دریا) (کیلومتر) | ۸۰۰ | ۷۸۰ | |
| بُرد (کیلومتر) (با گاز مسافرتی، در ارتفاع ۱۰۰۰متر) (کیلومتر) | ۸۹۰ | ۸۴۰ | |
| بُرد (کیلومتر) (با گاز مسافرتی، در ارتفاع ۲۰۰۰متر) (کیلومتر) | ۱۰۰۰ | ۹۲۰ | |
| مسافت مورد نیاز در باند برای برخاست (متر) | ۳۵۰ | ۳۴۰ | |
| مسافت مورد نیاز در باند برای فرود (متر) | ۲۶۰ | ۲۶۵ | |
| اسلحه | ۱ × ام‌گه ۱۵ | – | |
عملکرد
این هواپیمای بال پایین تا آغاز سال ۱۹۳۳ در مجموع با ثبت هشت رکورد جهانی سرعت در مسافت و رسیدن به حداکثر سرعت ۳۷۷ کیلومتر بر ساعت (۲۳۴ مایل در ساعت) در مقطعی سریع ترین هواپیمای تجاری جهان بود و همین امر نام مستعار صاعقه (به آلمانی: Blitz) را برای آن به ارمغان آورد. این هواپیما با بال های بیضوی می توانست تا پنج سرنشین را به عنوان مسافر حمل کند و تنها یک خدمه به عنوان خلبان داشت. یک صندلیِ مسافر دقیقاً پشت صندلی خلبان قرار داشت. جهت چهار صندلی دیگر "عمود بر جهت پرواز" (دو صندلی در سمت چپ و دو صندلی در راست) بود. جمع شونده بودن خنک کننده موتور گلیکول و ارابه فرود، حداکثر سرعت پرواز این هواگرد را ۴۰ کیلومتر بر ساعت افزایش داد؛ چرخ کوچک زیر دم قابل جمع شدن نبود.
نقاط ضعف
نقطه ضعف اصلی He 70 در کاربرد نظامی، خطر آتش‌سوزی بود. بخش‌هایی از بدنه این هواپیما از یک آلیاژ منیزیم بسیار قابل اشتعال به نام الکترون ساخته شده بود، اگرچه جنس بیشتر بدنهٔ تک پوستهٔ این هواگرد از آلیاژ دورآلومین بود. الکترون علامت تجاری ثبت شده طیف گسترده ای از آلیاژهای منیزیم است که توسط شرکت بریتانیایی Magnesium Elektron Limited تولید می شود. آلیاژ الکترون بسیار سبک و در عین حال قوی است اما در هنگام اشتعال به راحتی می سوزد و خاموش کردنش دشوار است. علاوه بر این درون هر بال هواپیما یک مخزن سوخت ۲۱۰ لیتری قرار داشت که احتمال خطر را افزایش می داد. مشکلات دیگر عبارت بود از تسلیحات ضعیف، بُرد کوتاه و دید ضعیف از درون کابین که همگی منجر به بازنشستگی پیش از موعد ناوگان مجارستانی He 170A شد.
کاربران
کاربران غیرنظامی
- شرکت هواپیمایی دویچه لوفت‌هانزا
- خدمات هوایی دریایی امپراتوری ژاپن زیر مجموعه نیروی دریایی امپراتوری ژاپن یک فروند برای آزمایش دریافت کرد.
کاربران نظامی
- نیروی هوایی مجارستان ۱۸ فروند هواپیمای هاینکل مدلِ He 170A از آلمان دریافت کرد.
- نیروی هوایی اسپانیا ۱۱ هواپیما از ۳۰ هواپیمای یگان لژیون کوندور نیروی هوایی آلمان را دریافت کرد.
نگارخانه
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ Leo W.G. Niehorster. "The Royal Hungarian Army 1920 - 1945". World War II Armed Forces. Retrieved May 3, 2021.
- ↑ Rickard, J. (November 23, 2009). "Heinkel He 170". historyofwar.org. Retrieved May 3, 2021.
- ↑ "Heinkel He 70". wikipedia.org. Retrieved 17 August 2022.
- ↑ Donald 1999, p.494.