نیترودار کردن

معمولاً در فرایندهای نیتراسیون چیزی به نام «اسید مخلوط» (mixed acid) وجود دارد که آمیخته‌ای است از اسید نیتریک غلیظ و اسید سولفوریک. این مخلوط، یون نیترونیم () تولید می‌کند که خود بخش فعال در نیتراسیون آروماتیک است. این مادهٔ اولیهٔ فعال که در حالتی که نیترونیوم‌تترافلوروبورات داشته باشیم، می‌توان آن را ایزوله کرد، بدون نیاز به اسید مخلوط هم می‌تواند بر نیتراسیون اثر بگذارد. در اسید مخلوط، اسید سولفوریک مصرف نمی‌شود بلکه به عنوان فروکافت و جاذب آب کاربرد دارد. برای نیتراسیون بنزن واکنش در دمای ۵۰ درجه سانتیگراد صورت می‌گیرد و فرایند آن نمونه‌ای از جانشینی الکترون‌دوستی آروماتیکی است که در آن حمله‌ای توسط حلقهٔ پر از الکترون بنزن صورت می‌گیرد:

ساز و کارهای دیگری هم پیشنهاد شده‌اند که از آن جمله می‌توان به انتقال یک تک الکترون اشاره کرد (SET).

گزینش بهینه از مهم‌ترین بخش‌های نیتراسیون است چون ترکیبات آن می‌تواند به محصولات متفاوتی منجر شود که برخی از آن‌ها مواد آلاینده‌اند و برخی دیگر تنها هدر دادن سرمایه. از این رو ترجیح آن است که از پیش واکنش‌ها را به بهترین شکل طراحی کنیم: برای نمونه می‌توان به کنترل شرایط واکنش یا اینکه فلورنون سه نیتراته (trinitrated) باشد یا چهارنیتراته (tetranitrated) اشاره کرد.

سه نیتراته برای هنگامی است که بنزن به صورت متقارن سه نیتراته است.