نخورلی

نخور یا نوخور Nohur جلگه‌ای در کؤپت‌داغ می‌باشد و به طایفه‌ای کشاورز که در آنجا زندگی می‌کنند نوخورلی گفته شده است. نوخورلی یعنی: «کسانی که در جلگهٔ نوخور زندگی می‌کنند.» نوخور در اصل از زبان عربی به زبان فارسی وارد شده است و همان «نهر» به معنای جوی و رودخانه است. در منطقهٔ نوخور چشمه فراوان است.

گ. پ. واسیلیوا G.P. Wasilýewa در تحقیقات خود به سال ۱۹۵۴ م. نوخورلی را به دو شاخه تقسیم کرده است: نوخورلی و زردلی zertli. شاخهٔ نوخورلی و تیره‌هایی را که تا قرن ۱۱ میلادی به آن اضافه شده به دو زیر شاخه تقسیم کرده است: ملیک Melik، اربان Erban، دنجیک Denjik، سیغیر Sygyr، جاغیل‌جوْغول Jagyljogul (جاغیل‌جوْغول شامل: کؤسه، پارّاش Parraş، جاغیل‌جوْغول).

شاخهٔ دیگر نوخورلی را تیره‌هایی می‌داند که در قرون ۱۱ تا ۱۸ میلادی به آنها اضافه شده‌اند: یۆزبگی، یۆزباشی، عوض‌گلدی، بَهار، عبدالرحمان، خوجا، ایشخ‌آتا Yşhata (اشیخ‌آتا شامل: جویجه و قودوز)، قوُش‌خانا، اِشک (شامل: کۆیزه‌گأر).

شاخهٔ زردلی از طایفهٔ نوخورلی را تیره‌هایی می‌داند که در قرن ۱۸ به آن اضافه شده است: اوْغری (شامل: اوْغری، بگ، کل)، کر (شامل: خوجانفس)، کم، خوجانیاز، خیوالی، آیی، چاریخ Çaryh (شامل: قودوز)، قاضی Kazy.

شاخهٔ زردلی را به زیرشاخه‌های: خوجانیاز (شامل: آدی‌بای، اوسساندیر Ussanedir)، اوْغری (شامل: اوغری، بگ، کل)، کؤر، خوجانفس، آیی (شامل: آیی، بدیر)، چاریق (شامل: سپ‌قولی Sepguly، سیدقولی Seýitguly، محمدقولی)، خیوالی، قاضی تقسیم کرده است.

• تکه
• گوکلان
• یموت

• وبسایت آتا ترکمن