محمود شاکر

محمود شاکر (عربی: أبو أسامة محمود بن شاكر شاكر)؛ زاده در حرستا شمال شرق دمشق ۱۹۳۲م-درگذشت در ریاض ۲۰۱۴م) وی تاریخ‌نگار و نویسندهٔ اسلامی سوری بود. در کودکی به علوم دینی علاقه داشت و از دانش عالمان موجود در مسجد محلشان استفاده می‌کرد. درس‌های دبیرستان را در سال ۱۹۵۲م به پایان رساند و به دانشگاه دمشق رفت و مشغول تحصیل در رشتهٔ جغرافیا شد و از آنجا در سال ۱۹۵۶–۱۹۵۷م فارغ‌التحصیل شد. وی پس از پایان دانشگاه به سربازی اجباری رفت، و سربازیش را با درجهٔ نظامی ستوان به پایان رساند. سپس در سال ۱۹۶۰ وارد ادارهٔ آموزش و پرورش سوریه شد و تا سال ۱۹۷۲ نیز به کار خود ادامه داد و پس از آن به عربستان سعودی سفر کرد.

او به تاریخ علاقه داشت و در تاریخ‌شناسی اسلام شخصی برجسته بین مسلمانان اهل سنت است. وی حدود دویست کتاب در زمینهٔ اسلام (ویژهٔ اهل سنت) و جغرافیا نوشته‌است که از مهم‌ترین آثارش «دانشنامهٔ تایخ اسلامی» در ۱۹ جلد و ۲۲ بخش، «فرهنگ تاریخی»، «هویت امت مسلمان»، «جغرافیای محیط»، «زن معاصر»، «فرهنگ به سوی ویرانی» و «موضوعات حول الخلافه والإماره» است. او در سعودی برنامه‌ای با نام «جغرافیای جهان اسلام» در رادیو قرآن عربستان تهیه و اجرا کرد همچنین دعوت شبکه المجد عربستان سعودی پذیرفت و در برنامه «برگه‌هایی از زندگی من»، که دیداری به صورت ویژه با وی انجام شد، به پرسش‌های مجری پاسخ داد. او از زمان اقامتش در سعودی استاد تاریخ اسلامی و جغرافیا در دانشکده علوم اجتماعی ریاض بود همچنین به بازبینی پایان‌نامه‌های فوق لیسانس و دکترا می‌پرداخت و در ریاض، صبح ۲۳ نوامبر ۲۰۱۴ درگذشت.