شهاب‌الدین زیدری نسوی
شهاب‌الدین زیدری نسوی یا شهاب الدین نورالدین محمد زیدری نسوی (مرگ ۶۴۷ ه.ق) شاعر، نویسنده و مورخ قرن هفتم هجری است. تحصیلات وی در خراسان انجام گرفت. او منشی سلطان جلال‌الدین خوارزمشاه آخرین شاه خوارزمشاهیان بود و در آغاز کار در خدمت امرای محلی نسا (در خراسان) به‌سر می‌برد و سپس به اردوگاه سلطان جلال‌الدین خوارزمشاه در عراق و آذربایجان پیوست. وی از سال ۶۲۲ق صاحب دیوان انشاء سلطان جلال‌الدین شد و تا سال ۶۲۸ ق در این سمت باقی بود. نسوی مدتی در بلاد آسیای صغیر و آذربایجان سرگردان بود. تا عاقبت در میافارقین نزدیک مَلِک مسعود از سلاطین کرد ایوبی رفت. وی در حدود ۶۴۷ق در حلب در گذشت.
زمان نگارش کتاب
شهاب‌الدین محمد نسوی، در سال ۶۲۱ق از جانب والی نسا (در خراسان)، به دربار سلطان جلال‌الدین فرستاده شد و تا سال ۶۲۸ق که سال مرگ جلال‌الدین است در خدمت او بود. او در سال ۶۲۹ق در میافارقین اقامت کرد و نفثه‌المصدور را در حدود سال ۶۳۲ق، در آنجا نوشت.
دیگر کتاب وی
کتاب دیگر این نویسنده، سیرت جلال‌الدین است که در سال ۶۳۹ق به زبان عربی نوشته شده‌است. وی بیشتر عمر را در خود را در زمان حملهٔ مغول به‌سر برده و شاهد بسیاری از جنایات و وقایع آن عصر بوده‌است.
منابع
- ↑ http://farhangpedia.ir/wiki/شهاب‌الدین_زیدری_نسوی
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ اوت ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۱۷.
- ↑ https://dictionary.abadis.ir/fatofa/نسوی/
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۷.
- ↑ کسایی، «سرگذشت دانشمندان و مراکز دانش در حمله مغول»، ۲۸۹–۳۲۲.
- «زیدری نسوی، شهاب الدین، نورالدین محمد». راسخون. ۱۳۹۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ ژوئیه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۰ خرداد ۱۳۹۱.
- کسایی، نورالله (۱۳۷۶). «سرگذشت دانشمندان و مراکز دانش در حمله مغول». نامه پژوهش (۴).