ماده خشک‌کن
مادهٔ خشک‌کن به ماده‌ای گفته می‌شود که برای جذب بخار آب یک محیط بسته به کار می‌رود. این مواد ممکن است به صورت غیر جامد و مثلاً به حالت مایع باشند. خشک‌کن‌های مایع معمولاً از تری‌اتیلن گلیکول یا نمک‌هایی مانند کلرید کلسیم یا لیتیم کلریدِ حل‌شده در آب بهره می‌برند و هرچه محلول خشک‌کن غلیظ‌تر و فشار بخار آن کمتر باشد، قدرت جذب بخار آب از هوای محیط در آن بیشتر خواهد بود.
قدرت جذب رطوبت در مواد خشک‌کن با گذشت زمان تغییر می‌کند. برخی از مواد زودتر قدرت جذب خود را از دست می‌دهند. برای نمونه الک مولکولی، فسفروس پنتوکسید، کلسیم سولفات، رُس، کلرید کلسیم، و سیلیکاژل به ترتیب دارای قدرت جذب بیشتری با مرور زمان هستند.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ «مادۀ خشک‌کن» [شیمی] هم‌ارزِ «desiccant, drying agent»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
- ↑ Harvey, A Handbook on Low-Energy Buildings and District-Energy Systems: Fundamentals, Techniques and Examples, 270.
- ↑ Rao Tummala, Rymaszewski and Klopfenstein, Microelectronics Packaging Handbook: Semiconductor Packaging, 468.
- Harvey, D. (2012). A Handbook on Low-Energy Buildings and District-Energy Systems: Fundamentals, Techniques and Examples (به انگلیسی). Taylor & Francis. Retrieved 2013-12-19.
- Rao Tummala; Rymaszewski, E.J.; Klopfenstein, A.G. (1997). Microelectronics Packaging Handbook: Semiconductor Packaging. Microelectronics Packaging Handbook (به انگلیسی). Springer US. Retrieved 2013-12-19.