جام آزادگان

نام «آزادگان» به افتخار اسیران ایرانی جنگ ایران و عراق که آزاده نامیده می‌شدند بر روی این مسابقات گذاشته‌شد. نخستین فصل گروه اسیران جنگ با عراق، چند ماه پیش از شروع این مسابقات در ۲۶ مرداد ۱۳۶۹، در میان استقبال مردم و خانواده‌هایشان از مرز خسروی وارد کشور شده‌بودند. «آزادگان» جمع واژه آزاده است، واژه‌ای فارسی با ریشه پهلوی (āzātak) و به معنای «کسی که بنده کسی نیست».

این مسابقات در تمامی ۱۰ دوره، به صورت لیگ دوره‌ای و رفت‌وبرگشتی برگزار شد اما در شمار تیم‌ها‌های شرکت‌کننده و گروه‌بندی‌ها تفاوت‌هایی وجود داشت. در دوره‌هایی که مسابقات در دو گروه برگزار می‌شد، دو تیم اول هر گروه به صورت ضربدری در بازی‌های تک‌حذفی با یکدیگر روبرو می‌شدند و برنده‌ها به مسابقه فینال می‌رفتند که برنده فینال قهرمان لیگ بود. در مسابقاتی که در یک گروه برگزار می‌شود، تیمی که در پایان بیشترین امتیاز را داشت قهرمان می‌شد.

منبع

پرسپولیس تنها تیمی است که در همه ادوار لیگ حاضر بوده‌است، این تیم تنها در چهاردهمین دوره برگزاری لیگ فوتبال در ایران و به علت داشتن تعداد زیادی ملی پوش (۷ بازیکن) و حضور تیم ملی در جام جهانی ۱۹۹۸ از بازی‌های لیگ کناره‌گیری کرد.

پوشش تلویزیونی جام آزادگان؛ نسبت به مسابقات فوتبال دیگری که تا آن زمان بعد از انقلاب برگزار شده‌بود، افزایش چشمگیری داشت.

مسابقات جام آزادگان، در برخی پژوهش‌ها مورد بررسی قرار گرفته‌است.

دیانی (۱۳۷۳) ضمن بررسی آماری پراکندگی خشونت مسابقات جام آزادگان ۱۳۷۳ و ۱۳۷۴، نتیجه گرفته‌است که تیم‌های میزبان در این مسابقات پرخاشگری بیشتری از خود نشان داده‌اند.

ممیز در تحقیقی بر روی داورانی که در جام آزادگان و دسته دوم قضاوت می‌کنند، عوامل اثرگذار بر کار داوران را با کمک پرسشنامه مشخص کرده‌است که در آن عواملی مانند میزان حق‌الزحمه (۳۶٪)، حضور تماشاگران (۴۸٪)، شرایط جوی (۲۴٪) و رسانه‌ها (۸۱٪) توسط درصدی از داوران اعلام شده‌است. همچنین نشان داده شده‌است که استرس یک عامل مؤثر بر قضاوت داوران است و برای تحقیق عوامل ایجاد استرس در داوران باید پژوهش‌های بیشتری صورت گیرد.

جباری، کوزه‌چیان و خبیری (۱۳۷۹) روی ۷۲ نفر از مربیان جام آزادگان و دسته دوم مطالعه کرده‌اند و با تعیین شاخص‌هایی، میزان ارتباط برخی ویژگی‌های فردی مربیان مانند سن، مدرک تحصیلی و سابقه را با توانایی‌هایی مانند قدرت رهبری و توانایی برقراری ارتباط کلامی با بازیکنان مورد سنجش قرار داده‌اند.

• محمّدنبی، حسین (۱۳۸۴). «فوتبال باشگاهی در ایران». فوتبال در ایران. تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی. شابک ۹۶۴-۳۹۷۹-۰۳۷-۱.
• صداقت، فرهاد (شهریور ۱۳۸۱)، ۳۴ سال با پرسپولیس (از سال ۴۷ تا سال ۸۱)، تبریز، شابک ۹۶۴-۰۶-۱۶۹۳-۱
• شهابی، هوشنگ (زمستان ۱۳۷۷). «مروری بر تاریخ اجتماعی و سیاسی فوتبال در ایران». ایران‌نامه (۶۵): ۸۹–۱۱۴.
• طاهرخانی، رضا (بهمن ۱۳۹۰)، روزنگار جامع ایران پس از انقلاب اسلامی، تهران: سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۲۳۸-۵۰۴-۱
• محمد معین و دیگران (۱۳۸۷)، «سرواژهٔ آزاده»، فرهنگ فارسی معین (یک‌جلدی)، انتشارات فرهنگ‌نما، ص. صفحهٔ ۵۲، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۸۲۱۶-۶۷-۳
• دیانی، علی (۱۳۷۳)، بررسی و مقایسه میزان پراکندگی انواع خشونت‌ها در مسابقه‌های سراسری دسته اول فوتبال جام آزادگان در سال‌های ۱۳۷۳ و ۱۳۷۴، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
• ممیز، مصطفی، بررسی نگرش داوران فوتبال مسابقات سراسری دسته اول و دوم جام آزادگان نسبت به عوامل استرس‌دار، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
• جباری، غلامرضا؛ کوزه‌چیان، هاشم؛ خبیری، محمد (پاییز ۱۳۷۹). «بررسی سبک رهبری، توانایی‌ها و نحوه عملکرد مربیان فوتبال باشگاه‌های دسته اول و دوم کشور (جام آزادگان)». فصلنامه حرکت. دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران (۶): ۱۰۳–۱۲۰.
• «مروری بر ادوار جام آزادگان (مسابقات قهرمانی باشگاه‌های کشور)». روزنامه ورزشی گل (۱۰۰۷). ۱۵ مرداد ۱۳۸۸.