قانون هویت
قانون هویت (به انگلیسی: Law of identity) رابطۀ منطقی بین دو شیء متحد است.
مانند هویت ریاضی یا تساوی جبری که با وجود اختلاف ارزش حروفی که نمایانگر آن‌هاست، همواره صادق است.
بسانِ رابطۀ جبری: (ب + ج) ۲ ب ۲ + ج ۲ + ۲ ب ج که دال بر وحدت طرفین معادله است.
این هویت را در منطق صوری با علامت تساوی () نشان می‌دهند. مثال: ب ب یا انسان حیوان ناطق.
اما در جبر منطق تساوی را با علامت () نشان می‌دهند مثل ب ب …
این علامت بهتر است زیرا علامت () دال بر تساوی در مقدار است نه تساوی دو شیء.
هویت جزئیه
این اصطلاح را لارومیگو (Laromiguiere) به عناصری اطلاق کرده‌است که یک کل معین، چه مادی چه نفسانی، از آن به وجود می‌آید.
منابع
- ↑ جمیل صلیبا - منوچهر صانعی دره بیدی، فرهنگ فلسفی، انتشارات حکمت - تهران، چاپ: اول، ۱۳۶۶ ه.ش صفحهٔ ۶۷۸
- ↑ https://en.wikipedia.org/wiki/Pierre_Laromiguière