اموال غیرمنقول
اموال غیرمنقول در اصطلاح حقوقی به مالی گفته میشود که از جایی به جای دیگر قابل انتقال نباشد٬مانند زمین و معدن. اگر در عمل، نقل مالی ممکن شود، اما به موجب این تغییر ویرانی و خرابی عین یا محل آن حاصل گردد، آن را نیز غیرمنقول میگویند. اموال جمع مال است و در لغت به معنی خواسته، املاک و اسباب، کالا و ثروت وهرچیزی که در تملک کسی باشد، یا در تصرف و ید کسی باشد، گفته میشود.
اموال غیرمنقول در حقوق ایران
تقسیمبندی
با استناد به قانون مدنی ایران اموال غیرمنقول به صورت زیر تقسیمبندی میشود:
- اموال غیرمنقول ذاتی که منحصراً شامل زمین میشود
- اموال غیرمنقول وابسته به عمل انسان، مانند لولههای به کار رفته در ساختمان
- اموالی که در حکم اموال غیرمنقول هستند
- اموالی که تابع اموال غیرمنقول هستند
آثار تفکیک اموال منقول و غیرمنقول
مهمترین آثار تقسیمبندی اموال به منقول و غیرمنقول به شرح زیر میباشد:
- خارجیان نمیتوانند در ایران آزادانه اموال غیرمنقول را مالک شوند
- نقل و انتقال اموال غیرمنقول باید با سند رسمیصورت بگیرد، اما در مورد اموال منقول تنظیم سند رسمی ضرورت ندارد
- حق شفعه مختص اموال غیرمنقول است
- برای رسیدگی به دعاوی راجع به غیرمنقول، دادگاهی صالح است که مال غیرمنقول در حوزه آن واقع است
- حق ارتفاق مخصوص اموال غیرمنقول است
- زن از اموال منقول بهطور کلی ارث میبرد; و از قیمت اموال غیرمنقول اعم از عرصه و اعیان ارث میبرد.
پانویس
- ↑ به فرانسوی Les biens immeubles
- ↑ جعفری لنگرودی، محمد جعفر (۱۳۹۱). ترمینولوژی حقوق. تهران: گنج دانش. شابک ۹۶۴۵۹۸۶۰۷۹.
- ↑ اموال منقول و غیرمنقول
- ↑ دهخدا، علی اکبر؛ لغتنامه دهخدا، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ دوم از دوره جدید، سال ۱۳۷۷، جلد سوم، ص ۳۳۷۷ و جلد سیزدهم، ص ۱۹۹۸۴
- ↑ مواد ۱۲ تا ۱۸ قانون مدنی
- ↑ ماده ۱۷ قانون مدنی
- ↑ مواد ۱۳–۱۶ قانون مدنی
- ↑ ماده ۱۸ قانون مدنی
- ↑ ماده ۱۲۴۱ قانون مدنی
- ↑ ماده ۸۰۸ قانون مدنی
- ↑ ماده ۱۲ قانون آیین دادرسی مدنی
- ↑ ماده ۱۱ قانون آیین دادرسی مدنی
- ↑ کاتوزیان، ناصر؛ اموال و مالکیت، تهران، نشر میزان، چاپ بیست و ششم، پاییز ۱۳۸۸، ص ۴۹
- ↑ «قانون اصلاح موادی از قانون مدنی -- ارث». بایگانیشده از اصلی در ۵ ژوئیه ۲۰۱۹. دریافتشده در ۲۵ دسامبر ۲۰۲۱.
منابع
- کاتوزیان، ناصر (۱۳۹۰). مقدمه علم حقوق. تهران: انتشارات انتشارات. شابک ۹۶۴۹۷۸۹۷۸-۹۶۴-۵۷۳۵-۰۳-۴.
- جعفری لنگرودی، محمد جعفر (۱۳۹۰). ترمینولوژی حقوق. تهران: کتابخانه گنج دانش. شابک ۹۶۴-۵۹۸۶-۰۷-۹.