عمل میکند که ویژهمقدار را به مقدار c جابهجا کند:
به عبارت دیگر، اگر
یک ویژهحالت N با ویژهمقدار n باشد در آن صورت
یک ویژهحالت N با ویژهمقدار n + c است. در اینجا اگر c حقیقی و مثبت باشد X یک عملگر بالابرنده یا عملگر خلق برای N است و اگر c حقیقی و منفی باشد X یک عملگر پایینآورنده یا عملگر فنا برای N است.
اگر N یک عملگر هرمیتی باشد، در آن صورت c باید حقیقی باشد و الحاقی هرمیتی (Hermitian adjoint) آن در رابطهی :
صدق میکند. بهخصوص، اگر X یک عملگر پایینآورنده برای N باشد، X یک عملگر بالابرنده برای N است و بالعکس.
برخی کاربردها
نوسانگر هماهنگ
یکی از کاربردهای عملگرهای خلق و فنا، تحلیل نوسانگر هماهنگ است. برای این کار، عملگرهای خلق و فنا به صورت زیر تعریف میشوند:
در این صورت، نمایش عملگرهای مکان و تکانه به صورت زیر درمیآید:
(عملگر a هرمیتی نیست، زیرا الحاقی آن a با خودش برابر نیست.) در این صورت، با اعمال این عملگرها روی ویژهحالتهای انرژی |n⟩، ویژهمقدارهای انرژی به صورت زیر تغییر میکنند:
بنابراین a یک کوانتوم انرژی به انرژی حالت اضافه و a به همان میزان انرژی آن را کاهش میدهد. به همین دلیل به این عملگرها، عملگر خلق و فنا نیز گفته میشود.
منابع
↑«نسخه آرشیو شده»(PDF). بایگانیشده از اصلی(PDF) در ۸ دسامبر ۲۰۱۷. دریافتشده در ۲۴ مارس ۲۰۱۸.
↑Shankar، Ramamurti (۲۰۱۲). Principles of Quantum Mechanics. Springer.