عاج دندان
عاج دندان یا دِنتین (به انگلیسی: Dentin) بافتی مینیرالیزه‌است که تنهٔ اصلی دندان را تشکیل می‌دهد. عاج در ناحیه‌ی تاج، به وسیله‌ی مینا، و در ناحیه‌ی ریشه، به وسیله‌ی سیمان پوشیده شده است. محل اتصال عاج و مینا به صورت حاشیه‌ی دندانه داری است و اتصال عاجی-مینایی یا DEJ (Dentino-Enamel Junction) نام دارد. در صورتی که اتصال عاجی-سیمانی یا DCJ (Dentino-Cementum Junction) مشخص و واضح نیست.
| عاج دندان | |
|---|---|
قسمت‌های دندان که شامل عاج دندان نیز می‌شود. | |
| جزئیات | |
| شناسه‌ها | |
| لاتین | dentinum |
| MeSH | D003804 |
| TA98 | A05.1.03.055 |
| TA2 | 937 |
| FMA | 55628 |
خصوصیات فیزیکی عاج
رنگ عاج در مقایسه با رنگ مینا، زرد است. نور به آسانی می‌تواند از مینای مینیرالیزه و نازک عبور کند و به وسیلهٔ عاج، منعکس شود. به همین علت، تاج دندان، تقریباً نمای زردرنگی دارد. از آنجا که مادهٔ معدنی عاج بسیار بالا و تنها مقداری کمتر از میناست، بنابراین می‌توان گفت که عاج از استخوان و سیمان سخت تر، و از مینا سست‌تر است.
خصوصیات شیمیایی و سلولی عاج
وزن عاج بالغ را حدود ۷۰٪ مواد معدنی، ۲۰٪ مواد آلی و ۱۰٪ آب تشکیل می‌دهد. عاج به وسیلهٔ سلول‌هایی به نام ادنتوبلاست ساخته می‌شود که در محیط پالپ قرار دارند و زواید سلولی آن‌ها درون عاج و در ساختارهایی لوله مانند به نام «توبولهای عاجی» گسترده شده‌اند. این سلول‌ها در ابتدا ماتریکس آلی دنتین را می‌سازند و سپس آن را کلسیفیه می‌کنند.
جستارهای وابسته
قسمت‌های مختلف دندان
تاج دندان
ریشه دندان
منابع
http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Dentin&oldid=387576809