طار

این روستا در بخش شمالی کوه کرکس قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۱۴۳ نفر بوده‌است. حیواناتی چون آهو و عقاب و یوز پلنگ و گرگ و سگ و موش صحرایی و سنجاب و دار کوب و گراز و روباه و کفتار به تعداد زیاد و انواع مار به خصوص کبری و عقرب و رتیل و مورچه خوار و خارپشت و جوجه تیغی و گاو و گوسفند و خر و انواع مارمولک‌های بزرگ وجود دارد.

طار منطقه‌ای خوش منظره و دارای آب و هوائی بسیار سرد در زمستان است. ولی با اینحال تابستان آب و هوایش مطلوب است.

طار که در لغت (پهلوی اشکانی) به معنی بهشت می‌باشد همچنین طار در زبان فارسی معانی متعددی دارد من‌جمله: غُلام طارّ؛ کودک نوخط. (منتهی الارب)، مرد سبلت دمیده. (مهذب الاسماء)، نوعی از ماهی است که در خلیج فارس صید کنند و مأکول اللحم است، کوهی است در بطن السلمی از سرزمین یمامه. (معجم البلدان)، داریه زنگی. (دورویهٔ زنگوله دار)

در زمان‌های بسیار دور در حدود ۱۰۰۰ سال پیش اقوام زردشتی به شهرستان‌ها مختلف مهاجرت می‌کردند یکی از این قوم‌ها به قنات‌هایی رسیدند و منطقه سر سبزی پیدا کردند و آن جا را طار یعنی بهشت نامیدند. پس از زلزله ای که باعث فرورفتن بخش‌هایی از سطح به درون زمین و ایجاد دهانه شد موجب شد که این قوم به بخشهای پایین‌تر بیایند و روستایی تشکیل دهند که امروز روستا طار است. ساختمان قدیمی که آن را مقبره باباعبداله می‌نامند اولین آتشکده این روستا بود است زیرا باتوجه به تیزی طاق و گنبد آن بنای غیر اسلامی است و در هنگام ورود اعراب به علت روستا بودن این مکان فقط نقش این بنا را تغییر دادند. نادرشاه بزرگ در هنگام عزم برای جنگ مورچه خورت از این مکان عبور می‌کند و همچنین طار محل استراحتگاه تابستانی شاهان صفوی از جمله شاه عباس صفوی بوده‌است.

بیشتر اهالی این روستا در صد سال اخیر به تهران مهاجرت کردند. اما همچنان تعداد اندکی به دامداری و باغداری و کشاورزی و به روش سنتی ادامه می‌دهند.

نطنز

ایران

زردشتی

زرتشت

یهود

آریایی

نادر شاه افشار