صفی‌الدین حلی
صفی‌الدین حلی (۱۲۷۸-۱۳۴۹) (نسب: صفی‌ُالدّین عبدالعزیز بن سرایا بن علی حلّی طائی) شاعر عرب عراقی بود. به دولت ارتقی‌ها نزدیک بود و نزد نخستین و دومین امیر آنان جایگاهی داشت.
| صفی‌الدین حلی عبدالعزیز بن سَرایا حِلّی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۲۸ اوت ۱۲۷۸م/ ۵ ربیع‌الثانی ۶۷۷ق حله، کوفه |
| درگذشت | ۱۳۴۹م/ ۷۵۰ق بغداد |
| محل زندگی | عراق |
| نژاد | عرب عراقی، طائی |
| پیشه | ادیب، شاعر |
| آثار | اشعارش |
منابع
- ↑ فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. صص. ۷۷۲.
- ↑ زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ج. ۴. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۴۱.
- ↑ بعلبکی، منیر (۱۹۸۰). «Safiyy-ud-din al-Hilli». دانشنامه المورد (به عربی). ج. ۸. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۸۵.
- دائرةالمعارف طهور
- مقاله «صفی الدین حلی و ترجمه موشحات وی» در پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه