شیبانیان

شیبانیان حکومتی خان خانی ، ترک و سنی مذهب بود که در آغاز سده دهم هجری توسط شیبک خان در فرارود و آسیای میانه بنیان‌گذاری شد. در اواخر عهد تیموریان، قسمت عمده ای از قبایل ازبک تبار که در ناحیهٔ تیومن سکونت داشتند، تحت سرکردگی ابوالخیرخان به ماوراءالنهر کوچ کرده، و به تدریج امرای تیموری را که بنیان‌گذار آن تیمور گورگان بود از بین بردند و نظم نوینی را شکل دادند که تا انحلال آن ها توسط روسیه تزاری، بر بخش های مهمی از آسیای مرکزی سلطه داشتند.

این دولت به شیوه ای متمرکز نبود و هر منطقه خانی داشت، خانات بخارا و خانات خیوه شاخه‌هایی مهم از آن بودند تا تصرف این نواحی توسط روسها، مستقلا حکومت می کردند. خانات ابولخیرخانی تحت امر چند سلسله بر ماوراءالنهر تسلط داشتند، و از آن جمله امرای شیبانی است که در تمام قرن دهم هجری این خطه را تحت حکومت خود داشتند، ولی خوارزم را خانان این ناحیه که نیز اولاد شیبان بودند و خراسان را صفویه از تحت حکومت ایشان بیرون بردند.

شیبانیان همواره با ایران عصر صفوی در حال جنگ و جدال بودند، نخستین فرمانروای آنان(شیبک خان) نیز توسط شاه اسماعیل صفوی کشته شد.

این سلسله را امرای هشترخان منقرض کردند.