شنا (انسان)

شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهند که قدمت شنا و شنا کردن به ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد در تمدن مصر و بعد از آن در تمدن‌های آشور، یونان و روم باستان باز می‌گردد. آنچه از گذشته آموزش شنا می‌دانیم بر اساس یافته‌هایی است که از «حروف تصویری» هیروگلیف مصریان به دست آورده‌ایم. یونانی‌های باستان و رومی‌ها شنا را جزو برنامه‌های مهم آموزش نظامی خود قرار داده بودند، و مانند الفبا یکی از مواد درسی در آموزش مردان بوده‌است. شنا در شرق به قرن اول قبل از میلاد باز می‌گردد. ژاپن جایی است که شواهد و مدارکی از مسابقات شنا در آن وجود دارد. در قرن هفدهم به دستور رسمی حکومتی شنا به صورت اجباری در مدارس تدریس می‌شد.

شناکردن فواید بسیاری برای اعضای بدن دارد و جزو ورزش‌های مهم محسوب می‌شود شنا در تثبیت فشار خون و کاهش فرکانش قلبی در خواب و بیداری و افزایش توانایی تحمل برای سیستم قلبی و عروقی می‌شود. شنا در تنظیم تنفس تأثیر خوبی دارد و به خاطر رطوبت محیطی به افراد مبتلا به بیماری آسم پیشنهاد می‌گردد. به افرادی که مبتلا به مشکلات مفاصل پائین تنه و آرتروز هستند شناکردن پیشنهاد می‌شود. شنا ماهیچه‌های بالا تنه و پائین تنه بدن و عضلات شکم و ماهیچه‌های ستون مهره‌ها را به کار می‌گیرد و به افرادی که دارای مشکل ستون مهره‌ها هستند پیشنهاد می‌گردد.

به افرادی که دچار بیماری‌های خاص مانند دیابت کنترل نشده، صرع، تشنج عضلات، مشکلات تپش قلب هستند و در نتیجهٔ بیماری‌شان ممکن است در آب بی‌هوش شوند شنا پیشنهاد نمی‌گردد و امکان به وجود آمدن عوارض مقطعی مانند عفونت گوش، بیماری‌های شدید گوش و حلق و بینی، سینوزیت، برخی بیماری‌ها نای و ریه‌ها، و برخی بیماری‌های پوستی و در زنان عفونت ادرار و مجاری ادارای می‌شود که با رعایت تمهیدات لازم تا حدودی می‌توان با آنها مقابله کرد.

• ویکی‌پدیا انگلیسی