شاهنامه‌پژوهی

شاهنامه‌پژوه محقق یا ادیبی است که به بررسی و پژوهش در شاهنامه و فردوسی در زمینه‌های گونه‌گونِ ادبی، تاریخی، جغرافیایی و زمینه‌های دیگری همچون واژه‌شناسی، ریشه‌شناسی، اسطوره‌شناسی، نمادشناسی، سبک‌شناسی و زیبایی‌شناسی می‌پردازد.

همچنان که از خودِ این ترکیب نیز برمی آید شاملِ مجموعهٔ تحقیقاتِ مربوط به حماسهٔ ملّیِ ایران و طبعاً سُرایندهٔ آن فردوسی در همهٔ جهات و موضوعاتِ اصلی یا فرعیِ مرتبط با این حوزه است.

پیداست که به دلیلِ قدمت، شهرت و همچنین جایگاه بسیار نمایان فردوسی و شاهنامه در طولِ هزاروچند سال، این رشته یا دانشِ تخصصّی، گسترهٔ بسیار وسیعی را دربرمی گیرد که پرداختن به آن نیازمندِ یک عمر مطالعه و پژوهشِ صِرف و گرایشی در این زمینه است و صد البتّه که هرگز کسی هم به تنهایی- ولو پس از چند دهه مطالعه و بررسی کامل و تخصّصی- نمی‌تواند مدّعیِ اِشراف بر تمام زمینه‌ها و فروعِ شاهنامه‌پژوهی باشد و تقریباً همهٔ کسانی که به عنوان شاهنامه‌پژوه نام‌بردارند و وقتِ خویش را در این کار گذاشته‌اند در یک یا چند شاخه از حوزه‌های گوناگونِ این دانش، سرآمد و متخصّص اند (مثلاً متن‌شناسیِ شاهنامه یا واژه‌شناسی یا اسطوره‌شناسیِ آن) و نه کلیّتِ شاهنامه‌شناسی.