زبان‌های پاهاری

زبان‌های پَهاری (به دیواناگری: पहाड़ी) شاخه‌ای از زبان‌های هندوآریایی است که گویشورانش در دامنه‌های هیمالیا، از نپال تا اوتاراکند، هیماچال پرادش و جامو و کشمیر در هندوستان می‌زیند. نام این زبان‌ها ریشه در واژهٔ پَهار به معنای کوهستان دارد. زبان‌های پهاری به سه شاخهٔ مرکزی، خاوری و باختری تقسیم‌می‌شوند.

پهاری
पहाड़ी
پراکنش:	هند (اوتاراکند، هیماچال پرادش، پنجاب، جامو و کشمیر، سیکیم، بنگال غربی)،    نپال،  پاکستان (کشمیر آزاد)،  چین (تبت)
تبار:	زبان‌های هندواروپایی زبان‌های هندوایرانی زبان‌های هندوآریایی شاخهٔ شمالی پهاری
زیرگروه‌ها:	خاوری (زبان نپالی) مرکزی (زبان گرهوالی, Kumaoni) باختری Dogri–Kangri