سیکیم

ریشه نام سیکیم را از ترکیب دو واژه «سو» و «خییم» در زبان نپالی لیمبو دانسته‌اند که واژه اولی به معنای نو و دومی به معنای سرای است. گفته می‌شود که «سرای نو» به کاخ نخستین فرمانروای این منطقه یعنی فونتسوگ نامگیال اشاره دارد. نام تبتی برای سیکیم، «درنجونگ» و به معنی «دره برنج» است. مردم لپچا، که ساکنان اصلی سیکیم هستند این سرزمین را «نیه-مائه-اِل» می‌نامیدند که به معنی «بهشت» است. در تاریخ‌نامه‌ها، سیکیم را ایندراکیل می‌نامیدند، به معنای «باغ ایندرا (ایزد جنگ).»

کارماپا لاما سومین رهبر بزرگ تبتی در این شهر در تبعید به سر می‌برد.

قلمرو سیکیم در زمان استعمار بریتانیا جزء مستعمرات این امپراتوری نبود و با پذیرش قدرت و تسلط بریتانیایی‌ها، تحت الحمایت این امپراتوری استقلال داخلی خود را حفظ کرد. با خروج نیروهای غربی از هندوستان، منطقهٔ سیکیم تحت‌الحمایه قلمرو هند درآمد و مدتی بعد جزئی از این کشور شده و تشکیلات سیاسی داخلی خود را از دست داد.