رابطه پلانک-اینشتین

نور را می‌توان با استفاده از ویژگی‌هایی طیفی، مانند فرکانس ν، طول موج λ، عدد موج ${\displaystyle \tilde{\nu }}$

${\displaystyle \nu =\frac{c}{\lambda }=c\tilde{\nu }=\frac{\omega }{2\pi }=\frac{c}{2\pi y}=\frac{ck}{2\pi },}$

بنابراین رابطه پلانک می‌تواند فرمهای «استاندارد» زیر را بگیرد

${\displaystyle E=h\nu =\frac{hc}{\lambda }=hc\tilde{\nu },}$

و همچنین فرم‌های «زاویه ای» زیر،

${\displaystyle E=\hslash \omega =\frac{\hslash c}{y}=\hslash ck.}$

در فرم‌های استاندارد از ثابت پلانک h استفاده می‌شود. اشکال زاویه ای باعث می‌شود از تناسب ħ = h/2π نیز استفاده شود. در اینجا c سرعت نور است.