دی‌اتیل اتر
دی اتیل اتر یکی از فراورده‌های شیمیایی می‌باشد که از آب‌گیری الکل اتیلیک ۹۶ درصد در مجاورت اسید سولفوریک ۹۸ درصد در دمای ۱۴۰ درجه سانتیگراد بدست می‌آید. اتر یکی از حلالهای مهم غیر قطبی در شیمی می‌باشد. به علت واکنش‌پذیری کم آن و همچنین نقطه جوش پایین آن (۳۴) حلال خوبی برای استخراج مواد آلی غیر قطبی می‌باشد.
| Diethyl ether | |
|---|---|
Ethoxyethane | |
دیگر نام‌ها Diethyl ether; Ethyl ether; Ethyl oxide; 3-Oxapentane; Ethoxyethane | |
| شناساگرها | |
| شماره ثبت سی‌ای‌اس | ۶۰-۲۹-۷ |
| پاب‌کم | ۳۲۸۳ |
| کم‌اسپایدر | ۳۱۶۸ |
| UNII | 0F5N573A2Y |
| KEGG | D01772 |
| ChEBI | CHEBI:35702 |
| ChEMBL | CHEMBL۱۶۲۶۴ |
| شمارهٔ آرتی‌ئی‌سی‌اس | KI5775000 |
| جی‌مول-تصاویر سه بعدی | Image 1 |
| |
| |
| خصوصیات | |
| فرمول مولکولی | C4H10O۱ |
| جرم مولی | ۷۴٫۱۲ g mol |
| شکل ظاهری | Colorless liquid |
| چگالی | 0.7134 g/cm liquid |
| دمای ذوب | −۱۱۶٫۳ °C, 156.9 K, −۱۷۷٫۳ °F |
| دمای جوش | ۳۴٫۶ °C, 307.8 K, 94.3 °F |
| انحلال‌پذیری در آب | 69 g/L (20 °C) |
| ضریب شکست (nD) | 1.353 (20 °C) |
| گرانروی | 0.224 پواز (25 °C) |
| ساختار | |
| گشتاور دوقطبی | 1.15 D (gas) |
| خطرات | |
| MSDS | External MSDS |
| کدهای ایمنی | R۱۲ R19 R20 R۲۲ R66 R67 |
| شماره‌های نگهداری | S۹ S۱۶ S۲۹ S۳۳ |
| خطرات اصلی | Extremely Flammable (F+), Harmful (Xn) |
| لوزی آتش | |
| نقطه اشتعال | |
| دمای خودآتشگیری | |
| ترکیبات مرتبط | |
| مرتبط با اتر | دی‌متیل اتر متوکسی پروپان |
| ترکیبات مرتبط | دی‌اتیل سولفید Butanol (همپار) |
| به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa) | |
 (بررسی) (چیست:  / ؟)
| |
| Infobox references | |
|
| |
اتر بی هوش‌کننده ایست که به عنوان حلال هم بکار برده می‌شود تعداد زیادی از داروهای شیمیایی تحت نام «اتر» نامیده می‌شوند ولی این کلمه در کل به مفهوم «اتیل اتر» است.
به گزارش سلامت نیوزبه نقل از پایگاه خبری مدیکال گاید، اتر مایع فراری است که خیلی سریع در حرارت معمولی به صورت گاز در می‌آید، اتر چون حل‌کننده هم هست بیشتر به عنوان حلال داروها به کار برده می‌شود، یکی دیگر از خواص اتر خاصیت تمیزکنندگی آن است و در آغاز کشف این دارو اتر به عنوان بیهوش‌کننده مورد استفاده قرار گرفت و حدود سال ۱۸۴۰ مصرف آن به میزان فوق‌العاده به خصوص در آمریکا افزایش یافت و از آن پس برای مدت بیش از۱۰۰ سال اتروکلروفرم از جمله مواد اولیه هوش بری بودند و به همین جهت در تمام بیمارستان‌ها هنوز بوی این دو دارو به مشام می‌رسد. در دهه سال‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ طریقه استعمال اتر به صورت قطره‌ای متداول گشت به این ترتیب که ماسکی را روی بینی بیماری که احتیاج به عمل جراحی داشت قرار می‌دهند واتر را به صورت قطره بر روی گاز پارچه‌ای که در داخل ماسک تصفیه شده‌است می‌چکانند، این عمل باید با دقت و احتیاط فراوان انجام شده تا هوای اطراف به داروی بیهوش‌کننده آلوده نشود، به هر حال چه مانند زمان سابق با ریختن قطرات اتر بر روی یک تکه پارچه و چه متدهای جدید علمی همیشه اتر یک داروی بیهوشی قوی است، امروزه داروهای جدیدی کشف شده‌اند که همپای اتر مسئله بیهوشی را به مقیاس وسیعی حل کرده‌است
منابع
- ↑ "Ethyl Ether MSDS". J.T. Baker. Archived from the original on 28 March 2012. Retrieved 2010-06-24.