حساب کاربری
​
زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
لینک کوتاه

دوچرخه‌سواری جاده

یکی از رشته‌های دوچرخه سواری

دوچرخه‌سواری جاده (به انگلیسی: Road bicycle racing) از رشته‌های ورزش دوچرخه‌سواری است که با استفاده از دوچرخه در جاده‌ها صورت می‌گیرد.

مسابقات دوچرخه‌سواری جاده - استرالیا

از لحاظ تاریخی کشورهای بلژیک، کلمبیا، دانمارک، فرانسه، آلمان، ایتالیا، لوکزامبورگ، هلند، اسپانیا و سوییس در زمینه دوچرخه‌سواری جاده رقابت و تلاش بیشتری از خود نشان داده‌اند، همچنین با افزایش محبوبیت این ورزش کشورهایی مانند استرالیا، ونزوئلا، روسیه، آفریقای جنوبی، نیوزلند، نروژ، بریتانیا، ایرلند و ایالات متحده آمریکا وارد این رشته ورزشی شدند.

از تورهایی که در داخل ایران برگزار می‌گردند می‌توان تور آذربایجان،استان مرکزی، تور ریاست جمهوری، تور خراسان و تور مازندران که همه ساله در تاریخ معینی برگزار می‌گردد را نام برد، که این تورها چه داخلی و چه خارجی همه زیر نظر (Uci) می‌باشد.

این ورزش در ۳ بخش استقامت جاده، تایم تریل انفرادی و تایم تریل تیمی برگزار می‌شود.

دوچرخه‌سواری جاده ۱۸۶۸ میلادی به صورت یک رشته ورزشی رسمی سازماندهی شده‌است و اولین دوره مسابقات قهرمانی آن در سال ۱۸۹۳ و از اولین دوره بازی‌های المپیک (۱۸۹۶ آتن) برگزار شده‌است.

فهرست

  • ۱ مفهوم رنگ پیراهن
  • ۲ قوانین دوچرخه سواری جاده
  • ۳ قوانین برگزاری مسابقات تایم تریل انفرادی جاده
  • ۴ نگارخانه
  • ۵ منابع

مفهوم رنگ پیراهن

  • پیراهن طلایی برای قهرمانی است که درمجموع مراحل بهترین زمان را به دست آورد.
  • پیراهن آبی از آن دوچرخه سواری است که قهرمان مجموع امتیازی باشد.
  • قهرمان انفرادی کسی است که کم‌ترین زمان را در کل مراحل احراز کرده باشد.
  • پیراهن ارغوانی متعلق به قهرمان هر مرحله از خط پایان می‌باشد.
  • پیراهن سبز به آن دوچرخه سواری تعلق می‌گیرد که زود تر از دیگران از خط پایان مرحله سخت و طاقت فرسای کوهستان عبور نماید.

قوانین دوچرخه سواری جاده

قوانین زیر قوانینی هستند که در دوچرخه سواری جاده رعایت می‌شوند:

  • بیشینه مسافت تورهای یک مرحله برای جوانان ۱۴۰ کیلومتر و برای بزرگ سالان ۲۰۰ کیلومتر است هم چنین بیش‌ترین مقدار مسافت برای افراد ۱۸ سال تا ۲۳ سال ۱۸۰کیلومتر است.
  • در صورتی که مسیر مسابقه از ۱۵۰ کیلومتر بیش تر باشد می‌توان تعداد ایستگاه‌های تغذیه را بیش تر کرد.
  • از محل استارت واقعی و بعد از طی مسیر ۵۰ کیلومتری، تا ۲۰ کیلومتر آخر مسابقه می‌توان از ایستگاه‌های تغذیه استفاده کرد.
  • دوچرخه سواران باید دو شماره به پیراهن و یک پلاک بر روی تنه دوچرخه نصب نماید.
  • در خط پایان، داور باید حتماً از پرچم شطرنجی و قابل دید برای ورزش کاران استفاده نماید.
  • کنترل فنی دوچرخه‌ها قبل از شروع مسابقه برای تمام دوچرخه سواران الزامی است.
  • حضور نیروهای پزشکی و امدادی و اورژانس وپلیس در برگزاری مسابقات الزامی است.

قوانین برگزاری مسابقات تایم تریل انفرادی جاده

  • بیش‌ترین مقدار مسافت تایم تریل انفرادی برای جوانان ۳۰ کیلومتر و در بازی‌های المپیک ۲۰ الی ۳۰ کیلومتر می‌باشد.
  • بیش‌ترین مقدار مسافت مسافت تایم تریل انفرادی برای زیر ۲۳ سال ۴۰ کیلومتر و در بازی‌های المپیک ۳۰ الی ۴۰ کیلومتر می‌باشد.
  • بیش‌ترین مقدار مسافت تایم تریل انفرادی برای بالای ۲۳ سال ۸۰ کیلومتر و در بازی‌های المپیک ۴۰ الی ۵۰ کیلومتر است.
  • تعداد شماره‌های قابل نصب بر روی پیراهن دوچرخه سوار یک شماره می‌باشد.
  • در خط پایان زمان محاسبه شده برای دوچرخه سوار با عبور طوقه جلوی دوچرخه محاسبه می‌شود.
  • فاصله حرکت نفرات یک تا سه دقیقه می‌باشد که با توجه به شرایط تغییر می‌کند.
  • در این مسابقات کسب زمان کمتر برای دوچرخه سواران از اهمیت بالایی برخوردار است.

نگارخانه

منابع

  1. ↑ «دوچرخه جاده». وبگاه فدراسیون دوچرخه سواری جمهوری اسلامی ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ آوریل ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  2. ↑ On Your Bicycle, James McGurn, John Murray 1987
  3. ↑ «دوچرخه سواری جاده». دوچرخه سواران رشت. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰ اوت ۲۰۱۲.
آخرین نظرات
  • بلژیک
  • دانمارک
  • فرانسه
  • ایتالیا
  • آلمان
  • کلمبیا
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.