حساب کاربری
​
زمان تقریبی مطالعه: 3 دقیقه
لینک کوتاه

دارآباد

دارآباد، یکی از محله‌های شمال شهر تهران است. دارآباد از سوی شمال به رشته کوه توچال، از جنوب به زمین‌های اقدسیه، از سوی شرق به جایی به نام باقلی‌زار و از غرب به بازوی توچال و زمین‌های رحمن آباد مشرف است. در زمان قاجار آغا محمد خان طايفه لطفعلى خان زند را به باقالى زار تبعيد و در حبس نگه داشته بود.

دارآباد(شاه آباد)

شناسه‌ها

  • شهر: تهران

  • جایگاه جغرافیایی در شهر: شمال

  • پایان شمالی: توچال

  • پایان جنوبی: اقدسیه

  • مناطق : منطقه ۱

  • منطقه پستی: ۱۹

  • پیش شماره:۲۶

فهرست

  • ۱ پیشینه
  • ۲ جغرافیا
  • ۳ خطوط حمل و نقل عمومی
  • ۴ پانویس
  • ۵ پیوند به بیرون

پیشینه

مردم قدیم دارآباد پیشتر در جایی دیگر در جنوب ازگل و شرق سوهانک سکونت داشتند و نام آن محل کهنه دارآباد می‌باشد، ولی در پی خشکسالی آن زمین‌ها را واگذاشتند و به جای کنونی دارآباد کوچیدند. نام دارآباد پس از ساختن کاخی در زمان مظفّرالدین‌شاه قاجار در این آبادی، به شاه‌آباد تغییر نام داده شد ولی بعدها دوباره نام پیشین به آن بازگردانده شد. هنوز کاریز (قنات) این محل به نام شاه‌آباد معروف است. گفته می‌شود پزشکان فرانسوی به خاطر بیماری آسم مظفرالدین‌شاه قاجار دارآباد را برای درمان بیماری به واسطهٔ آب وهوای خوب آن مناسب دانستند. در ساختمان و زمین‌های کاخ، در زمان رضاشاه در سال ۱۳۱۲ هجری خورشیدی بیمارستان مسلولین ساخته شد. از دیگر عمارت‌های قاجاری که نزدیک به کاخ شاهی ساخته شده‌است عمارت فخرالدوله می‌باشد.

بر پایه سرشماری سال ۱۳۳۵ هجری خورشیدی دهکده دارآباد ۲۰۴۱ تن جمعیّت داشت که جمعیت آن در سال ۱۳۷۱ خ. سه هزار تن برآورد شده‌است. رشد جمعیّت در سال ۱۳۷۱ بیشتر بخاطر مهاجرت غیربومیان از قروه ، خلخال و اردبیل و استان لرستان و جوشقان) به دارآباد بوده‌است.

جغرافیا

در جنوب شرقی دارآباد تپه‌ای باستانی به نام سیمین قلعه قرار دارد که در آن کاوش‌های باستانشناختی نیز انجام گرفته‌است. دارآباد دو قنات داشت که یکی از آن‌ها را به اقدسیه اختصاص داده‌اند و آب قنات دیگر به نام «سید آبگوشتی» که در شرق روستاست به تهران می‌رود.

کوه‌های دارآباد که دو سوی این دهکده را دربر گرفته‌اند رشته اصلی توچال است که از دامنه شرقی آن تا قوچک ادامه دارد. مَرغزارها یا مراتع شمالی آن از توچال به این شرح است: شهربانوکشک - کمردگور - تخت شاه - الش‌گا - چپ‌دره - کل‌نو - توپز بلند - چال مگس - بند چلچلا - فراخ‌سینه - سیردورو - درازلش - میردلو - پهنه خرگوش‌نو؛ و در بخش جنوبی: پیازچال - دره وزوا - عرق‌چینک - خوش‌چال بالا - خوش‌چال پایین.

دارآباد دو رودخانه دارد به نام‌های «دارآباد» و «کهنه دارآباد» که در جایی به نام «سیر دورود پایین» به هم می‌پیوندند و رودخانه دارآباد را تشکیل می‌دهند.

میدان دارآباد تهران در ارتفاع ۱۷۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد.

موزه تاریخ طبیعی دارآباد که از موزه‌های خوب ایران است نیز در دارآباد واقع شده‌است.

خطوط حمل و نقل عمومی

این محله فاقد خط مترو می‌باشد . تنها خط اتوبوسرانی که بصورت عبوری از این محل عبور می نماید:

  • خط ۲۹۸ شهرک قائم به پایانه تجریش در مسیر خیابان‌های شهرک قائم، بلوار ارتش، بلوار اوشان، دارآباد، خیابان پورابتهاج (دارآباد)، خیابان باهنر (نیاوران)، میدان قدس، خیابان شهرداری و میدان تجریش

پانویس

  1. ↑ «نقشه توپوگرافی داراباد تهران». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژانویه ۲۰۱۲.
  2. ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ اوت ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱۷ اوت ۲۰۱۹.

پیوند به بیرون

  • جغرافیای تاریخی شمیران، منوچهر ستوده، جلد یکم، تهران، ۱۳۷۱.
آخرین نظرات
  • ازگل
  • آسم
  • سوهانک
  • تهران
  • تهران
  • اسم
  • اقدسیه
  • تهران
  • تهران
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.