حمیران (بندر لنگه)

از شمال گزیر، از جنوب خلیج فارس، از مغرب بندر معلم، و از سمت مشرق به برکه سفلین محدود می‌گردد.

جمعیتش در حدود ۲۵۰ نفر می‌باشد که اهل سنت و از پیروان امام محمد ادریس شافعی هستند. دارای مسجد، مدرسه، خانه بهداشت، و آب چاههایش شیرین است.

مردم این روستا از نژاد عرب هستند و به زبان عربی وفارسی تکلم می‌نمایند.

مردم این روستا پارس تبار بوده که به زبان پارسی اچمی(بندری) صحبت میکنند و تعدادی به خاطر ارتباطات تجاری با نواحی جنوب خلیج فارس به عربی هم تکلم میکنند.

در حدود ۲۰۰ خانه قدیمی وتاریخی در روستا وجود دارد که از سنگ و کاه و گل ولای ساخته شده‌است وتاریخش به چند صدسال پیش بر می‌گردد.

• الوحیدی الخنجی، حسین بن علی بن احمد، «تاریخ لنجه»، چاپ دوم، دبی: دارالأمة للنشر والتوزیع، ۱۹۸۸ میلادی.
• محمد صدیق، عبدالرزاق، «صهوة الفارس فی تاریخ عرب فارس»، چاپ اول، شارجه: چاپ خانه المعارف، ۱۹۹۳ میلادی.
• العصیمی، محمد بن دخیل، عرب فارس، چاپ اول، دمام (عربستان سعودی): انتشاراتی الشاطیء الحدیثة، ۱۴۱۸ هجری قمری.
• حاتم، محمد بن غریب، تاریخ عرب الهولة، چاپ اول، قاهره: دارالعرب للطباعة والنشر والتوزیع، ۱۹۹۷ میلادی.
• کامله، القاسمی، بنت شیخ عبدالله، (تاریخ لنجة) مکتبة دبی للتوزیع، الامارات:، چاب دوم، انتشار سال ۱۹۹۳ میلادی. (به عربی).
• بختیاری، سعید، «اتواطلس ایران» ، “ مؤسسه جغرافیایی وکارتگرافی گیتاشناسی، بهار ۱۳۸۴ خورشیدی