جام انگلو-ایتالین

دوران حرفه‌ای

سال	قهرمان	نایب-قهرمان
۱۹۷۰	سویندن تَون	ناپولی
۱۹۷۱	بلک‌پول	بولونیا
۱۹۷۲	رم	بلک‌پول
۱۹۷۳	نیوکاسل یونایتد	فیورنتینا

از سال ۱۹۶۷، یک سهمیه از اینتر-سیتیز فیرز کاپ به قهرمان جام اتحادیه لیگ فوتبال تعلق گرفت، اما کوئینز پارک رنجرز به عنوان قهرمان آن فصل از جام اتحادیه، نتوانست وارد مسابقات شود چراکه یوفا در آن زمان اجازه حضور تیم‌های دسته سوم را در رقابت‌های اینتر-سیتیز فیرز کاپ نمی‌داد. زمانی که دو سال بعد همین وضعیت برای سویندن تَون پیش آمد، در ازایش یک مسابقه رفت و برگشتی مقابل قهرمان آن سال کوپا ایتالیا، رم، ترتیب داده شد. با استقبالی که از آن رویداد صورت گرفت، جام اتحادیه انگلو-ایتالین نامیده شد، و به عنوان راهی برای کسب درآمد برای پرداخت دستمزد بازیکنان در طول تعطیلات پایان فصل که به دلیل برگزاری جام جهانی فوتبال ۱۹۷۰ طولانی شده بود، جام انگلو-ایتالین در سال ۱۹۷۰ افتتاح شد.

در اولین دوره، شش تیم انگلیسی و شش تیم ایتالیایی شرکت کردند. این تیم‌ها به سه گروه متشکل از دو تیم انگلیسی و دو تیم ایتالیایی تقسیم شدند. هر پیروزی با امتیاز پاداش داده می‌شد و هر تساوی و هر گل زده با یک امتیاز. فینال با حضور بهترین تیم از هر کشور برگزار شد و در ۲۸ مه ۱۹۷۰ به میزبانی ورزشگاه سن پائولو، سویندن به مصاف ناپولی رفت. تا دقیقه ۶۳، سویندن با نتیجه ۳–۰ پیش بود تا آنکه بازی به آشوب و خشونت کشید. مسابقه متوقف و سپس از دقیقه ۷۹ لغو شد و سویندن را به عنوان قهرمان اولین دوره از این مسابقات اعلام کردند.

در دومین دوره از این مسابقات سال ۱۹۷۱، بلک‌پول و بولونیا بهترین تیم‌های دو کشور بودند و فینال را در ورزشگاه رناتو دال آرا به تاریخ ۱۲ ژوئن ۱۹۷۱ برگزار کردند. پس گرفتن جام برای یک باشگاه ایتالیایی حیاتی بود. پس از ۹۰ دقیقه، نتیجه ۱–۱ شد و بازی به وقت‌های اضافه رفت که طی آن میکی برنز گل پیروزی را برای بلک‌پول به ثمر رساند.

در سال ۱۹۷۲، بلک‌پول مجدداً به فینال راه یافت، اما در دفاع از عنوان قهرمانی ناموفق بود و رم بود که با پیروزی ۳–۱، جام را بالای سر برد. در نسخه سال ۱۹۷۳، دیگر امتیازی به ازای هر گل زده تعلق نمی‌گرفت. در ۳ ژوئن ۱۹۷۳، ورزشگاه آرتمیو فرانکی پذیرای فینال و شاهد پیروزی ۲–۱ نیوکاسل مقابل فیورنتینا بود. به دلیل عدم استقبال، مسابقات ادامه پیدا نکرد، تا آنکه در سال ۱۹۷۶ به عنوان یک رقابت نیمه‌حرفه‌ای دوباره از سر گرفته شد.

جام نیمه‌حرفه‌ای انگلو-ایتالین

منبع:

سال	قهرمان	نایب-قهرمان
۱۹۷۵	ویکم واندررز	مونتسا
۱۹۷۶	لچه	اسکاربرو

جام نیمه‌حرفه‌ای

سال	قهرمان	نایب-قهرمان
۱۹۷۶	مونتسا	ویمبلدون
۱۹۷۷	لکو	بث سیتی
۱۹۷۸	اودینزه	بث سیتی
۱۹۷۹	ساتن یونایتد	کیه‌تی
۱۹۸۰	تریستیانا	ساتن یونایتد
۱۹۸۱	مودنا	پول تاون
۱۹۸۲	مودنا	ساتن یونایتد
۱۹۸۳	کوزنتسا	پادووا
۱۹۸۴	فرانکاویلا	ترامو
۱۹۸۵	پونتدرا	لیورنو
۱۹۸۶	پیاچنزا	پونتدرا

در مارس ۱۹۷۶، جام انگلو-ایتالین به عنوان یک تورنمنت نیمه‌حرفه‌ای با شش شرکت‌کننده از هر دو کشور، مجدداً معرفی شد. فینال با حضور دو تیم ویمبلدون و مونتسا برگزار شد و مونتسا با یک گل پیروز و قهرمان شکست‌ناپذیر این تورنمنت شد. این مسابقات به رقابت‌های جام آلیتالیا تغییر نام داد و برای دو سال بعد، بث سیتی طرف انگلیسی فینال بود اما در سال ۱۹۷۷ به لکو و در سال ۱۹۷۸ به اودینزه جام را باختند.

در سال ۱۹۷۹، هر کشور چهار شرکت‌کننده داشت و ساتن یونایتد، طرف ایتالیایی فینال، چیتی را با نتیجه ۲–۱ شکست داد تا اولین و تنها قهرمان انگلیسی در زمان برگزاری این رقابت‌ها به عنوان یک رقابت نیمه‌حرفه‌ای باشد. ساتن یونایتد در تلاش برای دفاع از عنوان قهرمانی‌اش در سال بعد تا فینال رسید اما تریستیانا ناکامشان گذاشت.

در سال ۱۹۸۱، این مسابقات رقابت‌های جام تالبوت نام گرفت و مودنا قهرمان آن شد. سال بعد به افتخار مردی که مسابقات را پایه‌گذاری کرد، نام مسابقات به یادبود جیجی پروناچی تغییر کرد و تعداد شرکت‌کنندگان به چهار تیم کاهش یافت. فرمت جدید شامل دو نیمه‌نهایی انگلیسی-ایتالیایی بود و این معنی را داشت که فینال لزوماً توسط یک تیم انگلیسی و یک تیم ایتالیایی برگزار نمی‌شد. در فینال آن سال، مودنا با غلبه بر ساتن یونایتد، با موفقیت از عنوان قهرمانی‌اش دفاع کرد. ساتن آخرین تیم انگلیسی بود که به فینال مسابقات در دوران نیمه‌حرفه‌ای‌اش رسید.

هر دو تیم در فینال‌های ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۶ ایتالیایی بودند و پس از نسخه سال ۱۹۸۶، مسابقات دیگر برگزار نشد.

تورنمنت حرفه‌ای

سال	قهرمان	نایب-قهرمان
۹۳–۱۹۹۲	کرمونزه	داربی کَونتی
۹۴–۱۹۹۳	برشا	ناتس کونتی
۹۵–۱۹۹۴	ناتس کونتی	آسکولی
۹۶–۱۹۹۵	جنوا	پورت ویل

در سال ۹۳–۱۹۹۲، این رقابت‌ها به عنوان جایگزینی برای جام فول ممبرز از سر گرفته شد. و تورنمنتی حرفه‌ای برای تیم‌های سطح دوم فوتبال دو کشور ایتالیا و انگلستان بود؛ دسته اول انگلستان که به تازگی تغییر نام داده بود و سری بی در ایتالیا.

نسخه جدید مسابقات با دورهای مقدماتی آغاز شد و ۲۴ تیم انگلیسی در ۸ گروه سه تیمی با هم رقابت کردند. هر تیم یک بار به مصاف دیگر تیم‌های گروه می‌رفت و تیم‌های اول از هشت گروه به رقابت اصلی راه می‌یافتند.

رقابت اصلی شامل دو گروه بود که در هر گروه چهار تیم انگلیسی و چهار تیم ایتالیایی حضور داشتند. هر تیم چهار بازی گروهی در مقابل تیم‌های کشور مقابل انجام می‌داد، سپس، تیم برتر هر گروه از هر کشور در نیمه‌نهایی رقابت می‌کردند؛ یک نیمه‌نهایی تمام انگلیسی و یک نیمه‌نهایی تمام ایتالیایی. فینال یک مسابقه تک‌بازی به میزبانی ومبلی بود.

در فینال ۹۳–۱۹۹۲، کرمونزه با پیروزی ۳–۱ مقابل داربی کَونتی، جام را به ایتالیا برد. در فینال ۱۹۹۴، برشا با غلبه بر ناتس کونتی قهرمانی را به خود اختصاص داد، اما ناتس کونتی یک سال بعد، بار دیگر به فینال رسید و با شکست ۲–۱ آسکولی در فینال ۱۹۹۵ قهرمان شد. فصل ۹۶–۱۹۹۵، آخرین دوره از مسابقات بود و در فینال ۱۷ مارس ۱۹۹۶، جنوا با پیروزی ۵–۲ برابر پورت ویل، آخرین قهرمان این مسابقات شد. از سال ۱۹۹۶ و از آنجا که دو لیگ نتوانستند در مورد تاریخ‌های برگزاری به توافق برسند، رقابت‌ها کنار گذاشته شد.

جدول شرکت‌کنندگان و عملکرد بر پایه فصل

کشور	باشگاه	۱۹۷۰	۱۹۷۱	۱۹۷۲	۱۹۷۳	۹۳–۱۹۹۲	۹۴–۱۹۹۳	۹۵–۱۹۹۴	۹۶–۱۹۹۵
	میدلزبرو	م.گ.					م.گ.	م.گ.
	شفیلد ونزدی	م.گ.
	ساندرلند	م.گ.		م.گ.		مقد.	مقد.
	سویندن تَون	ق.	م.گ.			مقد.		م.گ.
	وست برومویچ آلبیون	م.گ.	م.گ.				م.گ.		ن.ن.
	ولورهمپتون	م.گ.				مقد.	مقد.	م.گ.
	فیورنتینا	م.گ.			ن.ق.		م.گ.
	یوونتوس	م.گ.
	لاتسیو	م.گ.			م.گ.
	ناپولی	ن.ق.
	رم	م.گ.	م.گ.	ق.	م.گ.
	Lanerossi Vicenza	م.گ.		م.گ.
	بلکپول		ق.	ن.ق.	م.گ.
	کریستال پالاس		م.گ.		ن.ن.		مقد.
	هادرزفیلد تاون		م.گ.
	استوک سیتی		م.گ.	م.گ.			م.گ.	ن.ن.	م.گ.
	بولونیا		ن.ق.		ن.ن.
	کالیاری		م.گ.	م.گ.
	اینتر میلان		م.گ.
	سمپدوریا		م.گ.	م.گ.
	هلاس ورونا		م.گ.		م.گ.
	بیرمنگام سیتی			م.گ.		م.گ.	مقد.		۱/۴ ن.
	کارلایل یونایتد			م.گ.
	لستر سیتی			م.گ.		مقد.	مقد.
	آتالانتا			م.گ.				م.گ.
	Catanzaro			م.گ.
	فولام				م.گ.
	هال سیتی				م.گ.
	لوتون تاون				م.گ.	مقد.	مقد.		م.گ.
	منچستر یونایتد				م.گ.
	نیوکاسل				ق.	م.گ.
	آکسفورد یونایتد				م.گ.	مقد.	مقد.
	باری				م.گ.	ن.ن.
	کومو				م.گ.
	تورینو				م.گ.
	وستهام					م.گ.
	پورتسموث					م.گ.	م.گ.
	ترانمره راورز					م.گ.	مقد.	م.گ.
	میلوال					مقد.	مقد.
	دربی کانتی					ن.ق.	مقد.	م.گ.
	گریمزبی تاون					مقد.	مقد.
	پیتربورو یونایتد					مقد.	مقد.
	چارلتون اتلتیک					مقد.	م.گ.
	بارنزلی					مقد.	مقد.
	بریستول سیتی					م.گ.	مقد.
	واتفورد					مقد.	مقد.
	نوتس کانتی					مقد.	ن.ق.	ق.
	ساوتند یونایتد					مقد.	ن.ن.		م.گ.
	برنتفورد					ن.ن.
	کمبریج یونایتد					مقد.
	بریستول راورز					مقد.
	آسکولی					م.گ.	م.گ.	ن.ق.
	چزنا					م.گ.		م.گ.	ن.ن.
	Cosenza					م.گ.	م.گ.
	کرمونزه					ق.
	Lucchese					م.گ.
	پیزا					م.گ.	م.گ.
	رجانا					م.گ.			م.گ.
	بولتون						م.گ.
	ناتینگهام فارست						مقد.
	Ancona						م.گ.	ن.ن.	م.گ.
	برشا						ق.		م.گ.
	پادوا						م.گ.
	دلفینو پسکارا						ن.ن.
	شفیلد یونایتد							م.گ.
	لچه							م.گ.
	پیاچنزا							م.گ.
	اودینزه							م.گ.
	ونتزیا							م.گ.
	ایپسویچ تاون								۱/۴ ن.
	اولدهام اتلتیک								م.گ.
	پورت ویل								ن.ق.
	فوجا								۱/۴ ن.
	جنوآ								ق.
	Perugia								م.گ.
	سالرنیتانا								۱/۴ ن.

راهنما

• جام اتحادیه انگلو-ایتالین: رقابتی رفت و برگشتی میان قهرمانان جام حذفی و کوپا ایتالیا، در فاصله سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۶ برگزار می‌شد.
• کوپا اوتارینو باراتسی: رقابتی رفت و برگشتی که از ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۶ میان قهرمانان کوپا ایتالیا دیلتانتی و جام حذفی آماتور انگلیس (۷۴–۱۹۶۸) یا قهرمان دسته دوم لیگ ایسمین (۷۶–۱۹۷۵) برگزار شد.