تبر
تَبَر (به انگلیسی: Axe) ابزاری است از آهن با دسته چوبی یا آهنی که در بعضی مواقع دارای روکش پلاستیک است و با آن چوب را می‌شکافند و خرد می‌کنند. از نوعی تبر به نام تبر یخ نیز برای صعود از آبشارهای یخی یا یخچال‌های طبیعی استفاده می‌شود.
انسان چندین هزاره‌است که از تبر برای قطع درختان، خرد کردن و شکل دادن چوب، به عنوان جنگ‌افزار و ابزار نمادین در مراسم استفاده کرده‌است. تبرهای آغازین سری سنگی و دسته‌ای چوبی داشتند ولی پس از آن تبرهایی از جنس مس، برنج و آهن نیز ساخته‌شد که دوام و استحکام بیشتری دارا بودند. تبر نمونه‌ای از ماشین ساده است.
نوع کوچکتر تبر، تبرزین نام دارد که به عنوان زین‌افزار به پهلوی اسب بسته می‌شده‌است. در زبان فارسی واژه ناچَخ، (هم‌ریشه با ناشکه سانسکریت) به معنای نابودکننده، به‌کار رفته که به معنای نوعی تبر است.
در دوره پارینه‌سنگی نخستین، برای ساختن تبر، سنگ را طوری تراش می‌دادند که نوکِ آن تیز و سطح آن پهن شود. در دوره نوسنگی تبر دسته دار ساخته شد. غارنشینان دوره نوسنگی که آثارشان در تنگ پِدْبان در کوه‌های بختیاری دیده شده، از تبر سنگی استفاده می‌کرده‌اند.
به نوشته گزنفون (ح ۴۲۸ یا ۴۲۷- ح ۳۵۴ ق م) و استرابون (ح ۶۳ ق م - بعد از ۲۰ میلادی) تبر و تبرزین از جنگ افزارهای هخامنشیان بوده‌است. سکاهای ایرانی‌تبار از گونه‌ای تبر به نام ساگاریس استفاده می‌کردند.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ فرهنگ نظام
- ↑ سایت اطلاع‌رسانی کوه‌های ایران و جهان، بازدید: اکتبر ۲۰۰۸.
- ↑ Wikipedia contributors, «Axe,» Wikipedia, The Free Encyclopedia, (accessed October 29, 2008).
- ↑ لغت‌نامهٔ دهخدا، سرواژهٔ طبرزین.
- ↑ فرهنگ معین، سرواژهٔ «ناچَخ»
- ↑ دانشنامهٔ جهان اسلام، سرواژهٔ تبر.
- ↑ همان.